"Δεν υπάρχουν ιδέες -υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες- κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει"

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

Προς αυτούς που δεν έχουν, τουλάχιστον, «πρόβλημα ακοής»



Ένα πράγμα δεν μπορώ να καταλάβω…

 Η ΔΗΜΑΡ δημιουργήθηκε από άτομα που είχαν σαν κοινό σημείο πολιτικής αναφοράς τον δημοκρατικό σοσιαλισμό. Άτομα που είχαν διαφορετικές αφετηρίες προσήλθαν, συνεισέφεραν και συνεισφέρουν παντοιοτρόπως στην επιτυχία του εγχειρήματος.
Ίσως κάποιοι να έβλεπαν το εγχείρημα σαν μια προσωρινή στάση, ίσως να μην τους ικανοποιούσε και να μην τους ικανοποιεί η εξέλιξή του.
Υπάρχουν όμως και αυτοί οι οποίοι πιστεύουν ακόμα στην αναγκαιότητα ύπαρξης του «κόμματος της ευθύνης» της αριστεράς, το οποίο απέδειξε ότι είναι και παλεύει να είναι,  την ΔΗΜΑΡ.

Οι πόρτες της ήταν και είναι ανοικτές για αυτούς που συμφωνούν με το πρόγραμμα και τις διακηρύξεις της.
Όπως χαρακτηριστικά είπε ο Πρόεδρος Φώτης Κουβέλης «... Η Δημοκρατική Αριστερά υπερασπίζεται την πολιτική και κοινωνική της παρουσία, επιδιώκοντας την ευρύτερη κατά το δυνατόν έκφραση των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Οτιδήποτε άλλο δεν μας αφορά...» Συνέντευξη στον Τ. Παππά, εφημεριδα ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ, 15/12/2012 . http://ananeotiki.gr/el/readText.asp?textID=6907

Δεν μπορώ να καταλάβω λοιπόν γιατί «τόση φασαρία»… περί  του Φόρουμ της κεντροαριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας κλπ…και της λεγόμενης «διεύρυνσης».

Δεν αφορά τους Δημαρίτες…αυτούς που θέλουν να είναι στη ΔΗΜΑΡ…
Ίσως να αφορά κάποιους άλλους…έχουν το δικαίωμα…δημοκρατία έχουμε…
Όμως έχουμε και εμείς οι Δημαρίτες όχι μόνον το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να υπερασπισθούμε αυτό στο οποίο πιστεύουμε…

Κόμμα έχουμε…την ΔΗΜΑΡ…το φτιάξαμε και θα παλέψουμε να ανδρωθεί…
Ένα μέρος της κοινωνίας φαίνεται ότι ακόμα θέλει να επενδύσει τις προσδοκίες και τα όνειρά της στη ΔΗΜΑΡ…
  
Οραματικές συλλήψεις και σχεδιασμούς έχει δικαίωμα να κάνει ο καθένας…
Αυτές όμως συγκρούονται και με την πραγματικότητα…και με τα δεδομένα…

Ξαναλέμε λοιπόν και ας το ακούσουν αυτοί που δεν έχουν τουλάχιστον «πρόβλημα ακοής»:  Η Δημοκρατική Αριστερά υπερασπίζεται την πολιτική και κοινωνική της παρουσία, επιδιώκοντας την ευρύτερη κατά το δυνατόν έκφραση των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Οτιδήποτε άλλο δεν μας αφορά...

Αυτά τα λίγα προς κάθε ενδιαφερόμενο…

21/12/2012
Παναγιώτης Κουτσοπίνης

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

…προς τους προσβλέποντες ένθεν κι εκείθεν της ΔΗΜ.ΑΡ. επεξεργαζόμενοι σενάρια…





Το παρακάτω κείμενο είναι η παρέμβασή μου στην συζήτηση που διοργάνωσαν στελέχη του κόμματος  στο θέατρο Ροές 2/12/2012.
Η πρακτική ελεύθερου και ανοικτού διαλόγου πρέπει να είναι η σύγχρονη κατάκτηση της αριστεράς.
Διάλογος που δεν αψηφά τη λογική και την πραγματικότητα, που δεν προτάσσει την περιχαράκωση ούτε, πολύ περισσότερο, την κατοχή της μόνης και αναντίρρητης αλήθειας.
Στην πρόσκληση για διάλογο, ο οποίος αφορά το κόμμα στο οποίο συμμετέχεις απαντάς με κατάθεση άποψης.
Επειδή «τα γραπτά μένουν»…





Ευχαριστώ για την πρόσκληση αυτούς που πήραν την πρωτοβουλία για την σημερινή συνάντηση, η οποία ευελπιστώ να είναι δημιουργικά συνθετική και θετική, για την περαιτέρω πορεία της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Αγαπητοί Δημαρίτες*
Ας με συγχωρήσουν οι φίλοι που δεν χρησιμοποιώ την προσφώνηση «σύντροφοι». Την θεωρώ τόσο κακοποιημένη και απαξιωμένη από την πολυετή αδόκιμη και λαϊκίστικη χρήση της από άτομα τα οποία αποδεδειγμένα δεν είχαν ίχνος συντροφικότητας… 

Βρίσκομαι σήμερα εδώ μοιραζόμενος την ανησυχία και τον προβληματισμό που δημιουργεί σε  κάθε μέλος, σε κάθε στέλεχος του κόμματος, και η κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα αλλά και η πορεία και η προοπτική της Δημοκρατικής Αριστεράς .

Πιστεύω στο σύνθημά μας «οι πολίτες στην πολιτική και η πολιτική στους πολίτες». Και αυτός είναι ο λόγος πού είμαι εδώ.
Όπως επίσης πιστεύω και ότι «η πολιτική είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε μόνο στους επαγγελματίες της πολιτικής».
  
Πριν την τοποθέτησή μου στα τρία προτεινόμενα θέματα για την συζήτησή μας θα ήθελα να κάνω μια γενικότερη τοποθέτηση.  

Η ελληνική κοινωνία και η χώρα, αυτή τη χώρα που να μην ξεχνάμε ότι την  έχουμε δανειστεί από τα παιδιά μας και, αποδεδειγμένα πλέον, ποικιλοτρόπως έχουμε συλλογικά κακοποιήσει, έχει μπει σε μια περιδίνηση με ανεξέλεγκτη πορεία, αβέβαια έξοδο και απρόβλεπτες τις συνέπειες από μια τυφλή κοινωνική έκρηξη.
 Αυτό ήταν, κατά την άποψή μου, το πολιτικοκοινωνικό πλαίσιο των εκλογών του Ιουνίου και το υπόβαθρο της συμμετοχής της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση.

Η πολιτική ιστορία της ελληνικής αριστεράς, της όποιας παρελθούσης αριστεράς στη χώρα, έδειξε το μεγάλο έλλειμμα ικανότητας στην αντικειμενική αναγνώριση πολυσύνθετων καταστάσεων και των υπαρχουσών συνθηκών,  χωρίς βολονταρισμούς και χωρίς αφαιρέσεις. Με υστέρηση και για την  ανάλογη με τις περιστάσεις έλλειψη προσαρμοστικότητας, παρέμεινε τις περισσότερες φορές εγκλωβισμένη σε ιδεοληψίες και θέσφατα.

Σήμερα πλέον ο παραδοσιακός χάρτης πολιτικοοικονομικής πλοήγησης είναι πλέον ασύμβατος με την συνεχώς μεταβαλλόμενη ακτογραμμή μέσα στο περιβάλλον ρευστότητας και παγκοσμιοποίησης .

Βρισκόμαστε στην κόψη του ξυραφιού.
Να μην ξεχνάμε ότι το "λάθος" δεν διορθώνεται με "νέο λάθος".

Ζητείται ψυχραιμία και νηφαλιότητα για να εκτιμηθεί το εύρος της πολυπλοκότητας του σήμερα και του αύριο, το οποίο εκτιμώ ότι,  δυστυχώς, θα είναι ακόμη πιο σύνθετο.

Σημειώνω ότι η ΔΗΜΑΡ στην πορεία της, (μια πορεία προσομοιάζουσα πολλές φορές slalom, χωρίς αυτό το slalom να είναι και εκ προοιμίου αρνητικό), μετά από το συνέδριό της και ειδικά με την είσοδο ορισμένων φίλων και την αποχώρηση άλλων, παρουσιάζει και γίνεται αντιληπτή μια ευκρινώς διακριτή διαφοροποίηση της πολιτικής της.

Αυτό είναι ένα «σοβαρό θέμα» που απασχολεί, και  δικαίως απασχολεί, στελέχη και μέλη του κόμματος. Το θέμα αυτό, το οποίο κατά την άποψή μου έχει πολλές πτυχές και σηματοδοτεί κομβικά πολιτικά και οργανωτικά ζητήματα, τα οποία κάποια στιγμή πρέπει να συζητήσουμε σοβαρά και να πάρουμε αποφάσεις, για να ξέρουμε προς ποια  κατεύθυνση  βαδίζουμε αλλά και πως βαδίζουμε.

Οφείλουμε όλοι, και πρωτίστως τα άτομα που είναι στην εκλεγμένη ηγεσία, στην ΕΕ και στην ΚΕ,  να προστατεύσουμε και το κόμμα και την πορεία του σύμφωνα με τις αποφάσεις του συνεδρίου αλλά και την λειτουργία του σύμφωνα με τις διακηρύξεις μας και το καταστατικό
Δεν πρέπει να παρατηρείται από στελέχη, αλλά και από εκπροσωπούντες δημόσια την ΔΗΜΑΡ μια διολίσθηση προς πολιτικές και συμπεριφορές που βρίσκονται εκτός των πλαισίων που προανέφερα.

Δεν πρέπει όμως και οι διαφωνούντες με τρέχουσες πολιτικές επιλογές να σιωπούν ή να παραιτούνται από νευραλγικές για το κόμμα θέσεις ή να ξεπερνούν το πρέπον και τα εσκαμμένα της πολιτικής συμπεριφοράς ενός στελέχους της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Το ίδιον πρέπει να ισχύει και για τα στελέχη αυτά τα οποία, δικαίως ή αδίκως δεν έχει σημασία, θεωρούν και  πιστεύουν ότι αδικούνται ή ότι είναι παραγκωνισμένοι ή ότι τέλος πάντων δεν έχουν την ευκαιρία σήμερα να επηρεάσουν την πολιτική της ΔΗΜΑΡ στην κατεύθυνση που αυτοί νομίζουν  ότι είναι η σωστή.

Η αυτοκαταστροφική συμπεριφορά του αποτυχημένου νάρκισσου είναι γνωστή και δεν ωφελεί. 

Θεωρώ ότι είναι επίσης πολύ άκομψο, για να το πω ευγενικά, άτομα τα οποία ήρθαν καθυστερημένα και όταν πλέον ήταν βέβαιο ότι το εγχείρημα της ΔΗΜΑΡ δημοσκοπικά τουλάχιστον είχε  ξεπεράσει κατά πολύ το 3%, να διεκδικούν πρωτεύοντα καθοδηγητικό και εκπροσωπευτικό ρόλο, εκμεταλλευόμενοι προνομιακές καταστάσεις αλλά και την αδράνεια ή την σιωπή ορισμένων στελεχών και να προωθούν θέσεις εκτός των διακηρυγμένων αρχών και των προγραμματικών θέσεων του κόμματος.  
Δεν θα σχολιάσω περαιτέρω την νοοτροπία παιδονόμου και τιμητή που ορισμένοι θέλουν να επωμισθούν και να επιβάλουν στο κόμμα. Θα πω μόνο ότι την νοοτροπία αυτή ίσως την απέκτησαν στις θητείες τους σε άλλα κόμματα, αλλά μια τέτοια συμπεριφορά δεν πρέπει να έχει θέση στην  Δημοκρατική Αριστερά που δημιουργήσαμε, τουλάχιστον μέχρι το επόμενο κυρίαρχο συνέδριο του κόμματος.  

Το εγχείρημα της Δημοκρατικής Αριστεράς θεωρώ ότι είναι, και πρέπει να είναι, μια σοβαρή συλλογική υπόθεση και δεν μπορεί να απαξιώνεται με άστοχες κινήσεις, από οπουδήποτε κι αν προέρχονται αυτές.
Δεν πρέπει να καταστρέψουμε αυτό, το οποίο όλοι μαζί δημιουργήσαμε και δεν πρέπει να απογοητεύουμε αυτούς που μας εμπιστευτήκαν με την ψήφο τους. 

Προχωρώ στα θέματα που βάζει η πρόσκληση για συζήτηση.
 Ανέφερα εισαγωγικά ότι η ελληνική κοινωνία και η χώρα, έχει μπει σε μια περιδίνηση με ανεξέλεγκτη πορεία, αβέβαια έξοδο και απρόβλεπτες τις συνέπειες από μια τυφλή κοινωνική έκρηξη.
Αυτό ήταν, κατά την άποψή μου, το πολιτικοκοινωνικό πλαίσιο των εκλογών του Ιουνίου και το υπόβαθρο της συμμετοχής της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση.

Η εναλλακτική λύση της μη συμμετοχής στο κυβερνητικό σχήμα, δεδομένης της πολιτικοοικονομικής συγκυρίας και της πολιτικής δυναμικής των ποσοστών των κομμάτων όπως προέκυψε από τις εκλογές, θα αναιρούσε όχι μόνο την προεκλογική της δέσμευση «θα δώσουμε λύση» αλλά θα έθετε σε αμφισβήτηση και την σκοπιμότητα της ύπαρξής της ως η αριστερά της ευθύνης.

 Για την 5μηνη θητεία της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση.

Δεδομένο το ποσοστό της εκλογικής απήχησης του κόμματος και των ποσοστών των κυβερνητικών εταίρων, η προγραμματική συμφωνία έχει εντονότερο άρωμα ΔΗΜΑΡ από τα εκλογικά της ποσοστά, λόγω του ειδικού πολιτικού βάρους που έχει η συμμετοχή της σε μια κυβέρνηση τέτοιας σύνθεσης.

Δεν είμαι μέλος της ΕΕ, δεν είμαι μέλος οποιασδήποτε διαπραγματευτικής ομάδας και δεν είμαι βουλευτής.
Επομένως δεν γνωρίζω όλες τις λεπτομέρειες της οικονομικής, και όχι μόνο, κατάστασης που αντιμετώπισε αυτή η κυβέρνηση.
Δεν μπορώ να γνωρίζω επίσης τα μεγάλα ή τα μικρά διλλήματα που προφανώς αντιμετώπισαν τα μέλη της ΕΕ, τα μέλη των διαπραγματευτικών ομάδων και οι βουλευτές.

Επομένως οφείλω να αναγνωρίσω ότι, δεν έχω την ολοκληρωμένη των πραγμάτων εικόνα ώστε να μπορώ να θεμελιώσω ανεπιφύλακτη εκτίμηση και την όποια αταλάντευτη κριτική απόρριψη και καταδίκη.

Προσπάθησα να πληροφορηθώ και να έχω την ενημέρωσή μου από την συμμετοχή μου στην γραμματεία της Β΄ Αθήνας, τα δελτία του πολιτικού σχεδιασμού του κόμματος, την ειδησεογραφία, την αρθρογραφία, τα ηλεκτρονικά μέσα και με συζητήσεις με άλλους Δημαρίτες και να αφουγκρασθώ το κοινωνικό μου περιβάλλον.

 Αγαπητοί φίλοι, θεωρώ ότι η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ, από την άποψη «το συλλογικό συμφέρον της κοινωνίας», νομίζω ότι μέχρι στιγμής έχει θετικό πρόσημο. Επηρέασε το κυβερνητικό έργο θετικά προς το συμφέρον των εργαζομένων και των αδυνάμων σε σύγκριση πάντα με την εναλλακτική μιας δικομματικής κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

Φυσικά θα ήταν διαφορετική η πορεία και το κυβερνητικό αποτέλεσμα αν η Δημοκρατική Αριστερά είχε το μεγαλύτερο ποσοστό στην συγκυβέρνηση.

Το γιατί έμεινε στο 6% είναι ένα άλλο θέμα, θα έπρεπε να έχει εξετασθεί  και πρέπει κάποια στιγμή να συζητηθεί.

 Η προσπάθεια εκμάθησης  κυβερνητικής συνεργασίας, που άρχισε τον Ιούνιο με μια κυβέρνηση τριών κομμάτων, πρέπει όχι μόνο να συνεχισθεί  αλλά και να διασφαλισθεί με την άμεση ψήφιση τροποποίησης του εκλογικού νόμου και την κατάργηση της πριμοδότησης του πρώτου κόμματος ή τον περιορισμό αυτής.
Η αλλαγή πρέπει να είναι άμεση για να μειωθεί η πόλωση που δημιουργείται στην πολιτική πρακτική των κομμάτων και για να αλλάξει η στρατηγική της πολιτικής συμπεριφοράς των κομμάτων από «κόμμα εξουσίας» σε «κόμμα συνεργασίας».
 Αυτή είναι μία πρώτη εκτίμηση για το βραχύ διάστημα των 5 μηνών.

Είδαμε μόνο το πρώτο μέρος της παράστασης και να μην ξεχνάμε ότι είναι πρεμιέρα συγκυβέρνησης και σε πολύ δύσκολες συνθήκες .
Νομίζω ότι είναι φρόνιμο να δούμε την εξέλιξη και ειδικά όταν δεν βλέπω μια άλλη εναλλακτική πρόταση, και εννοώ μια πρόταση πολιτικά ολοκληρωμένη και άμεσα εφαρμόσιμη, και εκτιμώντας ότι η χώρα δεν αντέχει νέες εκλογές σήμερα.

Τώρα το ότι είναι κάποιοι άλλοι που διαπραγματεύονται και κυβερνούν και όχι εμείς δεν πρέπει να αποτελεί αιτία bias- προκατάληψης στην κρίση μας. Σε αυτούς τους όποιους άλλους «έλαχε ο κλήρος», μερικούς εξέλεξε το συνέδριο και η ΚΕ, μερικοί άλλοι πέρασαν την πόρτα και ίσως λόγω ικανότητας ή λόγω άλλων προτερημάτων, κρίθηκαν κατάλληλοι να επηρεάζουν την πολιτική του κόμματος και να το εκπροσωπούν.

Όλοι κρίνονται  και θα κριθούν, όπως κρινόμαστε και θα κριθούμε όλοι μας.

Όσο για αυτούς που για δικούς τους λόγους αλληθωρίζουν ένθεν κι εκείθεν της ΔΗΜΑΡ και επεξεργάζονται διάφορα σενάρια, τα οποία διοχετεύουν και προμοτάρουν σε συνάξεις και συζητήσεις, έντυπα και ΜΜΕ, προσπαθώντας να δημιουργήσουν «κλίμα» στοχεύοντας  στην ουσιαστική διάλυση της ΔΗΜΑΡ και την δημιουργία κόμματος με τον γεωγραφικό προσδιορισμό κεντροαριστερά, θέλω να πιστεύω ότι ματαιοπονούν.

Δεν θα μπορέσουν να το επιτύχουν αν εμείς οι Δημαρίτες δεν τους το επιτρέψουμε.

Δεν έχουν αντιληφθεί αυτοί οι φίλοι ότι η ΔΗΜΑΡ δημιουργήθηκε στην κρίση, με την κατάρρευση των μεταπολιτευτικών ιδεοληψιών και φαντασιώσεων,  γιατί την είχε ανάγκη η ελληνική κοινωνία και για αυτό θα παραμείνει για όσο την έχει ανάγκη η χώρα.

Μπορεί για ορισμένους επαγγελματίες της πολιτικής η ΔΗΜΑΡ να είναι μια προσωρινή ράμπα εξαγνισμού ή ένα όχημα προβολής για να κρατηθούν στην επικαιρότητα και να παραμείνουν επαγγελματίες της πολιτικής, μέχρι το «επόμενο μαγαζί», αυτό που το θέλουν σοσιαλδημοκρατικό και κεντροαριστερό.

Προσπαθούν να εξισώσουν το περιεχόμενο της έννοιας δημοκρατικός σοσιαλισμός με την σοσιαλδημοκρατία.
Τέτοια σύγχυση ή τέτοιο έλλειμμα πολιτικής παιδείας δεν έχουμε και οφείλουμε να μην έχουμε.
  
Όμως για μένα και για πολλούς φίλους και μέλη της ΔΗΜΑΡ το κόμμα μας πρέπει να είναι και να παραμείνει το κόμμα της ελπίδας για αυτούς οι οποίοι έχουν σύγχρονη και εξελικτική ευρωπαϊκή αριστερή ιδεολογία και ελεύθερη σκέψη.

Για όλους αυτούς που είναι και παραμένουν «ρομαντικοί εραστές της πολιτικής».
 Η σύγχρονη αριστερά στις προκλήσεις του σήμερα και για ένα καλλίτερο αύριο ακουμπά στην κοινωνία, την αφουγκράζεται και την οδηγεί.
Δεν μηρυκάζει,  δεν αναπαράγει και δεν εξαπατά θολώνοντας τα νερά.

Το κόμμα πρέπει να βρεθεί συσπειρωμένο και συντεταγμένο για να αντιμετωπίσει με τον καλλίτερο δυνατό τρόπο αυτά που έρχονται.

Καλούμαστε ο καθένας από εμάς που συμμετείχε ενεργά στην δημιουργία και την ανάπτυξη της Δημοκρατικής Αριστεράς, ανεξάρτητα από την θέση στην κομματική ιεραρχία και τις απορρέουσες από αυτή ευθύνες, να επιδείξουμε την μέγιστη υπευθυνότητα, σύνεση και ψυχραιμία. 

Οι στιγμές είναι επικίνδυνα κομβικές και η πολιτική ωριμότητα απαραίτητη.
Δεν ωφελεί η πόλωση, δεν ωφελούν οι εμφυλιοπολεμικές συμπεριφορές και η αναπαραγωγή παθογενειών της αριστεράς που οδηγούν στην περαιτέρω απαξίωση της πολιτικής.

 Όταν δημιουργούσαμε την ΔΗΜΑΡ, συμφωνήσαμε ότι «δεν κάνουμε ένα ακόμη κόμμα της αριστεράς» αλλά «το άλλο κόμμα της αριστεράς»

Ακόμα κι αν κάποιοι δεν πίστεψαν σε αυτό ή επιθυμούν την επιστροφή στην αριστερή πεπατημένη και τη γνωστή πορεία της αρτηριοσκληρωτικής δομής των κονκλαβίων και της λειτουργίας κόμματος του τύπου «νέο κόμμα», δεν πρέπει να  μας παρασύρουν σε εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις

 Αυτά τα λίγα από έναν ρομαντικό εραστή της πολιτικής.
Αλλά αγαπητοί φίλοι, αγαπητοί Δημαρίτες*, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι: «οι ρομαντικοί δεν είναι πάντα απαραίτητα αφελείς. Σφάλουν όσοι νομίζουν ότι μπορεί να είναι εύκολη η διαβουκόλευσή τους.»

2 Δεκεμβρίου 2012
Παναγιώτης Κουτσοπίνης


Δες και «...ανάγκη αναστοχασμού...ανάγκη απολογισμού...»


* Αν είμαστε με την ΔΗΜΑΡ τότε είμαστε Δημαρίτες...

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

Άμεση τροποποίηση του εκλογικού νόμου








MARC-ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΨΗΦΟΥ, ΔΗΜΑΡ: 6,1%

Κρατάμε καλά...άν κατορθώσουμε να αλλάξει ο εκλογικός νόμος επί το αναλογικότερο... και δεν προωθήσουμε "την αυτοδιάλυσή μας" ...τότε υπάρχει μέλλον...θετική συνεισφορά στην πορεία της χώρας...




Άμεση  τροποποίηση του εκλογικού νόμου*


Η Δημοκρατική Αριστερά διακήρυξε και εμμένει στο βασικό  πυλώνα της προγραμματικής της πρότασης για την αλλαγή του πολιτικού συστήματος και κατ’ επέκταση του κράτους και της δημόσιας διοίκησης.
Η αλλαγή αυτή είναι προϋπόθεση ώστε να θεμελιώσουμε την δυνατότητα εξόδου από την κρίση και να αποκτήσουμε ένα κράτος μοχλό ανάπτυξης, ένα κράτος ικανό να υπηρετεί τον πολίτη, τις ανάγκες της χώρας.
Αυτό προϋποθέτει την πιστή εκπροσώπηση και αντιπροσώπευση της κοινωνίας και των πολιτών.

Αναγκαία συνθήκη για την πλήρωση της προϋπόθεσης δημοκρατικής εκπροσώπησης της θέλησης των πολιτών αλλά και την έξοδο από τα γνωστά εκβιαστικά εκλογικά διλλήματα του τύπου «χαμένη ψήφος»  είναι η αλλαγή του ισχύοντος εκλογικού νόμου επί το αναλογικότερο, με την κατάργηση της πριμοδότησης του πρώτου κόμματος ή τον περιορισμό αυτής στο απόλυτα ελάχιστο των δέκα (10) εδρών για την πριμοδότηση του πρώτου κόμματος  (48,62% για 151 έδρες).

Η άμεση αλλαγή του ισχύοντος εκλογικού νόμου στην παραπάνω κατεύθυνση εκτός των άλλων γνωστών συνεπειών εκδημοκρατισμού της κοινοβουλευτικής αντιπροσώπευσης, για την ισότητα των πολιτών (η ψήφος έχει την ίδια αξία ανεξάρτητα από το κόμμα προτίμησης) θα συμβάλει και στην περαιτέρω εξέλιξη του πολιτικού συστήματος στο πνεύμα της συναίνεσης και της κοινής προσπάθειας των συνεργασιών.

Η αλλαγή πρέπει να είναι άμεση για να μειωθεί η πόλωση που δημιουργείται στην πολιτική πρακτική των κομμάτων και για να αλλάξει η στρατηγική της πολιτικής συμπεριφοράς των κομμάτων από «κόμμα εξουσίας» σε «κόμμα συνεργασίας».
Η μη καθιέρωση της απλής αναλογικής διαιωνίζει εμφυλιοπολεμικές συμπεριφορές που συνεισφέρουν μεταξύ άλλων στην διατήρηση  παθογενειών στην  ελληνική κοινωνία και στην περαιτέρω απαξίωση της πολιτικής.  

Η προσπάθεια εκμάθησης  κυβερνητικής συνεργασίας που άρχισε τον Ιούνιο με μια κυβέρνηση τριών κομμάτων πρέπει όχι μόνο να συνεχισθεί  αλλά και να διασφαλισθεί με την άμεση ψήφιση τροποποίησης του εκλογικού νόμου με την κατάργηση της πριμοδότησης του πρώτου κόμματος ή τον περιορισμό αυτής .

Περαιτέρω αλλαγές του εκλογικού νόμου  με διαίρεση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών με ή χωρίς μείωση  των εδρών ή η εισαγωγή του θεσμού της λίστας ή μερικής εκλογής με λίστα ή μονοεδρικές κλπ είναι πολύπλευρες και με πολύπλοκες συνέπειες αλλαγές που θέλουν χρόνο να ωριμάσουν και να θεσμοθετηθούν.

Για να μην βρεθούμε μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις!
Και όπως λέει ο λαός «Κάλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε»!

Παναγιώτης Κουτσοπίνης
Από τις θέσεις της ΔΗΜΑΡ:
1.1.4 Αλλαγή του εκλογικού νόμου
·         Αλλαγή του εκλογικού νόμου υπέρ της απλής αναλογικής ώστε να αποτυπώνεται πιστά η βούληση του εκλογικού σώματος στο κοινοβούλιο.
·         Διαίρεση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών ώστε να περιοριστεί η διακίνηση άδηλου πολιτικού χρήματος, να περιοριστούν οι εκλογικές δαπάνες, να περιοριστεί η αθέμιτη επιρροή εξωθεσμικών παραγόντων, να καθίσταται ευκολότερη η λογοδοσία και ο κοινωνικός έλεγχος των βουλευτών αλλά και να εκπροσωπείται αμεσότερα το εκλογικό σώμα.

*Εισήγηση στην Γραμματεία της Β΄Αθήνας 29/10/2012

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

Δυστυχώς, τα μεγάλα είναι ακόμα ζητούμενα...


                                                                                       του Μποστ

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ
  • Καλλιέργεια κριτικής σκέψης
  • Ανοχή στην αντίθετη άποψη
  • Επίπονη άσκηση στον νηφάλιο διάλογο
  • Διαρκής επιδίωξη του πλουραλισμού
  • Πίστη στην αναζήτηση της αλήθειας
ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ
  • Οικοδόμησης πολιτικής συναίνεσης
 ΕΙΝΑΙ Η ΒΑΣΙΚΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ
  • Κομματικής συνύπαρξης
ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΚΡΟΓΩΝΙΑΙΑ ΘΕΜΕΛΙΑ
  • Κοινωνικής συνοχής

ΔΥΣΤΥΧΩΣ
ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΖΗΤΟΥΜΕΝΑ

14/11/2012
Παναγιώτης Κουτσοπίνης

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Η αριστερά της ευθύνης σήμερα...και για το αύριο...


Ο Σάκης Παπαθανασίου μέλος της Ε.Ε της ΔΗΜ.ΑΡ δηλώνει ξεκάθαρα τις θέσεις του κόμματος στα εργασιακά στη πρωινή εκπομπή « Σαββατοκύριακο στη ΝΕΤ» 27-10-2012 

  Στη προγραμματική συμφωνία συμπεριλήφθηκε μετά από παρέμβαση της ΔΗΜ.ΑΡ. η εξής θέση: «Η συλλογική αυτονομία και η ισχύς των συλλογικών συμβάσεων εργασίας επανέρχεται στο επίπεδο που προσδιορίζουν το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο, σύμφωνα με το οποίο το ύψος του μισθού στον ιδιωτικό τομέα συμφωνείται μεταξύ των κοινωνικών εταίρων. Αυτό περιλαμβάνει και τη ρύθμιση του κατώτατου μισθού που προβλέπεται στη ρύθμιση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.»


Το θέμα των αλλαγών στον τομέα των εργασιακών αποτελεί μια πολιτική και ιδεολογική επιβολή που υπερβαίνει τη δημοσιονομική προσαρμογή.

Η πολιτική αντιπαράθεση της ΔΗΜ.ΑΡ. έναντι των προτεινομένων αλλαγών στα εργασιακά είναι μείζονος σημασίας διότι αντιλαμβάνεται και δεν υποτιμά τον κίνδυνο στρατηγικού χαρακτήρα που ενυπάρχει στις προωθούμενες ρυθμίσεις για το σύνολο των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα. 

Τα εργασιακά θέματα δεν είναι ένα διαδικαστικό, επιμέρους ή παρεμπίπτον ζήτημα,  αφορούν στη ζωή και το μέλλον των εργαζομένων.

Αφορά και τις μελλοντικές γενιές των συνταξιούχων.

Τα δημοσιονομικά μπορούν να αλλάξουν, αλλά ότι καθιερωθεί τώρα στις εργασιακές σχέσεις θα χαρακτηρίζει τις επόμενες δεκαετίες. 
28/10/2012
 Π. Κουτσοπίνης

 

 

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

Everybody knows the deal is rotten...

Leonard Cohen - Everybody knows (live in London, 2008) - YouTube


Everybody knows that the dice are loaded
Everybody rolls with their fingers crossed
Everybody knows that the war is over
Everybody knows the good guys lost
Everybody knows the fight was fixed
The poor stay poor, the rich get rich
Thats how it goes
Everybody knows

Everybody knows that the boat is leaking
Everybody knows that the captain lied
Everybody got this broken feeling
Like their father or their dog just died

Everybody talking to their pockets
Everybody wants a box of chocolates
And a long stem rose
Everybody knows

Everybody knows that you love me baby
Everybody knows that you really do
Everybody knows that youve been faithful
Ah give or take a night or two
Everybody knows youve been discreet
But there were so many people you just had to meet
Without your clothes
And everybody knows

Everybody knows, everybody knows
Thats how it goes
Everybody knows

Everybody knows, everybody knows
Thats how it goes
Everybody knows

And everybody knows that it's now or never
Everybody knows that it's me or you
And everybody knows that you live forever
Ah when youve done a line or two
Everybody knows the deal is rotten
Old black Joe's still pickin cotton
For your ribbons and bows
And everybody knows

And everybody knows that the plague is coming
Everybody knows that it's moving fast
Everybody knows that the naked man and woman
Are just a shining artifact of the past
Everybody knows the scene is dead
But theres gonna be a meter on your bed
That will disclose
What everybody knows

And everybody knows that you're in trouble
Everybody knows what youve been through
From the bloody cross on top of Calvary
To the beach of Malibu
Everybody knows it's coming apart
Take one last look at this sacred heart
Before it blows
And everybody knows

Everybody knows, everybody knows
Thats how it goes
Everybody knows

Oh everybody knows, everybody knows
Thats how it goes
Everybody knows

Everybody knows

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

Οι «μεταρρυθμιστές σοσιαλδημοκράτες» και η μόδα των «unisex one size» στην πολιτική

"Μεταρρυθμιστής σοσιαλδημοκράτης μοντέλο GR 2012"


Ο όρος «μεταρρυθμιστική σοσιαλδημοκρατία», ο οποίος λανσάρεται στον εσωκομματικό « ιδεολογικοπολιτικό διάλογο » (για να χρησιμοποιήσω μια ήπια έκφραση), και τον οποίο χρησιμοποιεί ο φίλος Γεράσιμος Γεωργάτος στο άρθρο του  «Μεταμορφώσεις αντιευρωπαϊκών και αντιδεξιών στερεοτύπων» γράφοντας και υποστηρίζοντας «την ανάγκη να υπάρξει επιτέλους και στην Ελλάδα μια σοβαρή μεταρρυθμιστική σοσιαλδημοκρατία, οφείλουν τάχιστα να συναντηθούν μέσα από ένα  γόνιμο και δημιουργικό διάλογο» (http://www.metarithmisi.gr/el/readText.asp?textID=12322&sw=1280 )
θεωρώ ότι είναι άκρως ασαφής.  

Είναι ασαφής διότι:
1)      Μεταρρύθμιση είναι κάθε αλλαγή. Οι «παροικούντες» γνωρίζουν, ή τουλάχιστον οφείλουν να γνωρίζουν, ότι κάθε αλλαγή έχει αποτέλεσμα προς κάποια κατεύθυνση και συμβατικά προσδιορίζεται με θετικό ή αρνητικό πρόσημο, το οποίο έχει αναφορά και από την οπτική γωνία  αξιολόγησης της κάθε αλλαγής. Επομένως οφείλουν, αν θέλουν να ξεφύγουν από μία συνθηματολογία συσπείρωσης και «διαβουκόλευσης», γνωστή και ως «πολιτικός παπατζηδισμός», και αν έχουν  ιστορική μνήμη και την ικανότητα άντλησης συμπερασμάτων από την εντόπια πολιτική ιστορία των συνθημάτων και ειδικά αυτού της Αλλαγής, υπογραμμίζω ότι οφείλουν να προσδιορίσουν ακριβές περιεχόμενο στη λέξη μεταρρύθμιση ώστε να προσδιορίζεται η κατεύθυνση.
2)      Σοσιαλδημοκρατία είναι πλέον μια πολύ δύσκολα προσδιοριζόμενη εννοιολογικά λέξη. Η εξελικτική της πορεία περιλαμβάνει εκφράσεις και εκφάνσεις σε διαφορετικούς γεωγραφικοπολιτικούς χώρους. Από την εποχή του μεσοπολέμου μέχρι σήμερα έχει κάνει μια τόσο πολύπλευρη και αντίρροπη διαδρομή στον ευρωπαϊκό χώρο ώστε η λέξη «σοσιαλδημοκρατία» να είναι κάτι σαν «one size & unisex».  

Χρησιμοποιώντας σήμερα τη λέξη «σοσιαλδημοκρατία» σαν ουσιαστικό με επιθετικό προσδιορισμό τη λέξη «μεταρρυθμιστική» είναι σαν να λανσάρεται η μόδα των unisex /one size στην πολιτική.
Μπορεί το «μεταρρυθμιστική σοσιαλδημοκρατία» να είναι ένα «πιασάρικο διαφημιστικό» εύρημα για να λανσαριστεί το «νέο προϊόν», το οποίο έχω την αίσθηση ότι κάποιοι φίλοι απεργάζονται και προσδοκούν να εισπράξουν τα ανάλογα «κέρδη», αλλά  νομίζω ότι η πλειοψηφία των γεννητόρων και των μελών της ΔΗΜ.ΑΡ. δεν θα «αγοράσουν».

Οι θιασώτες της « μεταρρυθμιστικής σοσιαλδημοκρατίας» ας συνευρεθούν και ας  συνδιασκεφτούν και ας παρουσιάσουν ξεκάθαρα τις θέσεις τους ώστε να αντιληφθώ και εγώ και να αντιληφθούμε και εμείς, οι οποίοι έχουμε τις δημοσιευμένες θέσεις μας από τις συνδιασκέψεις και το συνέδριο της ΔΗΜ.ΑΡ., τι εννοούν, τι θέλουν  και τι οραματίζονται.

Ας μην απογοητεύονται από την αποτυχία της προσπάθειας στην Παλιά Βουλή.

Οτιδήποτε άλλο είναι ψάρεμα σε «θολά νερά» και αρχίζει να προσομοιάζει  «πεμπτοφαλαγγίτικες»* μεθοδολογίες…
26/09/2012
Παναγιώτης Κουτσοπίνης


ΥΓ. Υπάρχουν και οι «φιλελεύθεροι αριστεροί» ως η άλλη εκδοχή «one size & unisex» (βλέπε: η μόδα των unisex one size στην πολιτική και οι «φιλελεύθεροι αριστεροί» http://panayotiskoutsopinis.blogspot.gr/2012/07/unisex-one-size.html
* Για τους νεότερους : βλέπε Λεξικό Μπαμπινιώτη  σελ 1889.

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Από έναν ρομαντικό εραστή της πολιτικής με δημοκρατία και αρχές




...η πολιτική είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε…
… μόνο στους επαγγελματίες της πολιτικής...
…και μόνη με τους επαγγελματίες πολιτικούς…


Παρέμβαση στην ΠΕ Β Αθήνας 24 09 2012
Η ελληνική κοινωνία και η χώρα, αυτή τη χώρα που να μην ξεχνάμε ότι την  έχουμε δανειστεί από τα παιδιά μας και, αποδεδειγμένα πλέον, ποικιλοτρόπως έχουμε συλλογικά κακοποιήσει, έχει μπει σε μια περιδίνηση με ανεξέλεγκτη πορεία, αβέβαια έξοδο και απρόβλεπτες τις συνέπειες από μια τυφλή κοινωνική έκρηξη.

Η ΔΗΜ.ΑΡ. αμέσως μετά την ίδρυσή της  βρέθηκε αντιμέτωπη με δυσανάλογες για την ηλικία της, τις οικονομικές της δυνατότητες και το ολιγάριθμο των στελεχών της απέναντι σε σημαντικές-κομβικές πολιτικές προκλήσεις.  Εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση μέσα σε περιβάλλον επιδεινούμενης οικονομικής κρίσης και με τα πρώτα σημάδια της επερχόμενης ρευστοποίησης του μεταπολιτευτικά κυρίαρχου πολιτικού σκηνικού.

Κατόρθωσε τις ιδρυτικές της διακηρύξεις να τις μετουσιώσει σε ουσιαστικές θέσεις του κόμματος στο πρώτο της συνέδριο κάνοντας ιδεολογικές ρήξεις και τομές με το παρελθόν και ανοίγοντας τον δρόμο για το «άλλο κόμμα» το κόμμα της «αριστεράς της ευθύνης».

Με όπλα τις θέσεις από το συνέδριο, την διακηρυγμένη βούληση για την δημιουργία ενός πολιτικού σχηματισμού του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της δημοκρατικής λειτουργίας, χωρίς τα χαρακτηριστικά των κομμάτων  του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και του ηγετικού κονκλαβίου, αλλά το κόμμα ανοικτό στα μέλη του και στην κοινωνία , με αυτά τα εφόδια και με την σοβαρότητα και την εργατικότητα των στελεχών της κατορθώσαμε να κτίσουμε οργανώσεις με δημοκρατικά εκλεγμένα όργανα σε όλη την Ελλάδα και να γίνουμε ένας ολοκληρωμένος πολιτικός σχηματισμός.

Η προσωπικότητα του προέδρου, η πολιτική του πορεία, η παρουσία και ο λόγος του ήταν η εγγύηση αλλά και η αιχμή του δόρατος.

Βιώσαμε μια γρήγορη δημοσκοπική άνοδο σε διψήφια ποσοστά, όταν η ρευστότητα του εκλογικού σώματος έγινε ικανή από την ακύρωση «των πελατειακών συμβολαίων» του δικομματισμού, την οποία έφερε το τσουνάμι της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας.
Προσγειωθήκαμε (το γιατί συνέβη αυτό δεν είναι της παρούσης) σε ένα ευπρεπές ποσοστό στις εκλογές του Μαΐου και δώσαμε μια δεύτερη εκλογική μάχη διατηρώντας τα ποσοστά μας και εξασφαλίζοντας μια όχι ευκαταφρόνητη κοινοβουλευτική παρουσία.
Σημειώνω ότι στην πορεία μας αυτή, γίνεται αντιληπτή μια ευκρινώς διακριτή διαφοροποίηση της πολιτικής του κόμματος.

Είναι χαρακτηριστική η αναφορά του φίλου Ν. Μπίστη, που κατά δήλωσή του «γύρισε στο σπίτι του» ως συνεργαζόμενος-δεν γνωρίζω αν έχει γίνει μέλος του κόμματος μέχρι σήμερα*-στην τελευταία ΚΕ ότι το κόμμα από το συνέδριό του μέχρι σήμερα έχει αλλάξει δύο φορές πρόσωπο.

Αυτό είναι ένα «σοβαρό θέμα» που απασχολεί, και  δικαίως απασχολεί, στελέχη και μέλη του κόμματος. Λυπάμαι που δεν υπάρχει ο χρόνος να συζητήσουμε σήμερα το θέμα αυτό, το οποίο κατά την άποψή μου έχει πολλές πτυχές και ίσως να σηματοδοτεί κομβικά πολιτικά και οργανωτικά ζητήματα, τα οποία κάποια στιγμή πρέπει να συζητήσουμε σοβαρά και να πάρουμε αποφάσεις, για να ξέρουμε προς ποια κατεύθυνση  βαδίζουμε αλλά και πως βαδίζουμε.

Ίσως αυτό να μας προφυλάξει να μην βρεθούμε ξανά στην δυσάρεστη θέση που είμαστε σήμερα που τροφοδοτούμε τα μέσα με «γεγονότα» που προκαλούν φθορά στο κόμμα και φέρνουν στελέχη και μέλη σε αναβρασμό και σε δύσκολη θέση μέσα στην κοινωνία.

Η εκλεγμένη από το συνέδριο ηγεσία έχει την υποχρέωση να προστατεύσει και το κόμμα και την πορεία του σύμφωνα με τις αποφάσεις του συνεδρίου και την λειτουργία του σύμφωνα με τις διακηρύξεις μας και το καταστατικόΔεν πρέπει να παρατηρείται διολίσθηση προς πολιτικές που βρίσκονται εκτός των πλαισίων που προανέφερα, αλλά και δεν πρέπει διαφωνούντες να παραιτούνται από νευραλγικές για το κόμμα θέσεις.

Το εγχείρημα της Δημοκρατικής Αριστεράς θεωρώ ότι είναι, και πρέπει να είναι, μια σοβαρή συλλογική υπόθεση και δεν μπορεί να απαξιώνεται με άστοχες κινήσεις, από οπουδήποτε κι αν προέρχονται αυτές.

Οι γεννήτορες που συνίδρυσαν την Δημοκρατική Αριστερά και τα στελέχη της που συμμετείχαν στις δημοκρατικές διαδικασίες,που διαμόρφωσαν τις θέσεις του κόμματος με τις οποίες πορευτήκαμε μέχρι τις εκλογές, έχουν την πολιτική και ηθική υποχρέωση να περιφρουρήσουν το δημιούργημα που φέρει τον τίτλο Δημοκρατική Αριστερά και να φροντίσουν για την μακροημέρευσή του.

Είπαμε ΔΗΜ.ΑΡ. plus. Δεν πρέπει να φύγει το ΔΗΜ.ΑΡ. και να μείνει το plus.!!!

Τουλάχιστον όχι πριν την σύγκλιση ενός συνεδρίου, εκτάκτου ή όπως θέλετε ονομασθεί, με την ίδια σύνθεση του προηγουμένου.
Οτιδήποτε άλλο θα είναι παραβίαση κάθε έννοιας δημοκρατικής λειτουργίας του κόμματος.

Αυτή τουλάχιστον είναι η θέση ενός «εραστή της πολιτικής με δημοκρατία και αρχές».
Μπορεί οι επαγγελματίες της πολιτικής να έχουν διαφορετική άποψη. Άς μας την πουν!!!

Όμως πιστεύω ότι «η πολιτική είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε μόνο στους επαγγελματίες της πολιτικής». Πιστεύω στο σύνθημά μας «οι πολίτες στην πολιτική και η πολιτική στους πολίτες». Και αυτός είναι ο λόγος πού είμαι εδώ.
Και δεν με ενδιαφέρει αν αρκετοί από τους παρευρισκομένους θα δυσαρεστηθούν και ορισμένοι θα μειδιάσουν ειρωνικά.

Νομίζω ότι όλοι εδώ μέσα είμαστε αρκετά ευφυείς και έμπειροι ώστε να αντιληφθούμε ότι «ο κόμπος έφτασε στο κτένι» και η κοινωνία σε λίγο «θα βγει στα κεραμίδια».

Το κόμμα πρέπει να βρεθεί συσπειρωμένο και συντεταγμένο για να αντιμετωπίσει με τον καλλίτερο δυνατό τρόπο αυτά που έρχονται.

Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι. Δεν πρέπει να καταστρέψουμε αυτό, το οποίο όλοι μαζί δημιουργήσαμε και δεν πρέπει να απογοητεύουμε καθημερινά αυτούς που μας εμπιστευτήκαν με την ψήφο τους. 

Αγαπητοί φίλοι Δημαρίτες**, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι: «οι ρομαντικοί δεν είναι πάντα απαραίτητα αφελείς. Σφάλουν όσοι νομίζουν ότι μπορεί να είναι εύκολη η διαβουκόλευσή τους.»

(Νομίζω ότι αυτή την συζήτηση πρέπει να την ανοίξουμε στο κόμμα.)

24/09/2012
Παναγιώτης Κουτσοπίνης

* Με χαροποίησε και με ανακούφισε η δήλωση του προέδρου ότι ο φίλος Ν. Μπίστης είναι μέλος του κόμματος από τον Μάϊο. Ας μας πληροφορήσει ο οργανωτικός γραμματέας ή ο ίδιος και σε ποια οργάνωση έχει εγγραφεί ώστε να σταματήσουν τα διάφορα «σενάρια» που διακινούνται…  

** Ας με συγχωρήσουν οι Δημαρίτες που δεν χρησιμοποιώ την προσφώνηση «σύντροφοι». Την θεωρώ τόσο κακοποιημένη και απαξιωμένη από την πολυετή αδόκιμη και λαϊκίστικη χρήση της από άτομα τα οποία  αποδεδειγμένα δεν είχαν ίχνος συντροφικότητας…

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

...ανάγκη αναστοχασμού...ανάγκη απολογισμού...




Παρακολουθώντας τις εξελίξεις στο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι και   τα συμβαίνοντα στην Δημοκρατική Αριστερά τους τελευταίους μήνες, προβληματισμένος για το από ποιά αφετηρία και με ποιά κίνητρα ξεκίνησα την εμπλοκή μου στην συνίδρυση της ΔΗΜ.ΑΡ. και για το που πάμε σαν πολιτικός οργανισμός, στον οποίο εξακολουθώ να  προσπαθώ να συμμετέχω ενεργά, ένοιωσα την ανάγκη να ανατρέξω στην ημέρα της ιδρυτικής συνδιάσκεψης.

Πώς έβλεπα εγώ αυτό το εγχείρημα, τι ήλπιζα και τι ζητούσα να γίνει αυτό που θα δημιουργούσαμε???

Ανάγκη απολογισμού... που γίνεται πιο επιτακτική από τα συμβαίνοντα στο κόμμα…διαισθάνομαι ότι οι συμπυκνωμένες πολιτικές εξελίξεις μπορεί να προκαλούν  «κατάσταση σύγχυσης»…
Ίσως να συμβαίνει αυτό σε αυτούς, όπως εγώ, πού δεν έχουν τόσα πολλά « κομματικά ένσημα» και δεν  έχουν θητεύσει σε παλαιονεοανανεωτικές κομματικές σχολές κομμουνιστικής διαπαιδαγώγησης…ίσως να φταίει η μακρόχρονη βιωματική ευρωπαϊκή μου εμπειρία…ίσως να φταίνε οι σπουδές μου… και οι «επαγγελματικές μου στρεβλώσεις του χειρουργού ιατρού»…ίσως γιατί η πολιτική για μένα δεν είναι επάγγελμα…ίσως… πολλά ίσως… που ίσως να μην έχουν και σημασία…

Αυτή την ανάγκη αναστοχασμού ίσως να την έχουν και άλλοι...και τα «υψηλά κλιμάκια ηγεσίας».

ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΤΟ ΕΛΠΙΖΩ…

Παραθέτω ένα απόσπασμα από την παρέμβασή μου στην ιδρυτική συνδιάσκεψη της ΔΗΜ.ΑΡ. που δημοσιεύτηκε στο  e-aristera 27/06/2010.

Ο νέος φορέας πού πλέον,  και επιτέλους, δημιουργείται σήμερα…

Έχουμε λοιπόν δύο παραμέτρους¨, από τις πολλές, αλλά αλλοίμονο τόσο σημαντικές :  το κράτος-οπερέτα και τον «αποτυχημένο νάρκισσο» λαό.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον καλούμαστε να διαμορφώσουμε ένα νέο πολιτικό φορέα,  στο χώρο της δημοκρατικής σοσιαλιστικής συμμετοχικής και οικολογικής αριστεράς, ο οποίος έχει ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά και με σταθερή θέση για ενεργό συμμετοχή της χώρας  στην Ε.Ε. και στις προσπάθειες για την δημοκρατική νομιμοποίησή της.

Το διακύβευμα πρέπει να είναι η θετική συνεισφορά στην δημιουργία των προϋποθέσεων και των συνθηκών για την έξοδο της χώρας από το τέλμα, τον εξορθολογισμό της και την προοδευτική εξέλιξή της.

Με ολοκληρωμένο σχέδιο και συγκεκριμένες προτάσεις.

Απορρίπτοντας την μεθοδολογία του ετεροκαθορισμού  και της άρνησης.
Μη διστάζοντας στην συμμετοχή και σε κυβερνητικές ευθύνες.

Η χώρα χρειάζεται άμεσες και ολοκληρωμένες δομικές αλλαγές για να λειτουργήσει ως σύγχρονη δημοκρατία και ως σύγχρονη οικονομία, στο ανοικτό και ιδιαίτερα ανταγωνιστικό περιβάλλον.

Δημόσια Διοίκηση, Παιδεία, Υγεία και Ασφαλιστικό χρειάζονται  ολική αναδιάρθρωση και εξορθολογισμό.
Χωρίς συμβιβασμούς με τις στρεβλώσεις του παρελθόντος, οι οποίες αποτελούν τις «ιερές αγελάδες των κεκτημένων» του σήμερα.

Και το μεγάλο στοίχημα: Η αναθεώρηση και η απόρριψη, δίχως φόβο και δίχως πάθος, των «ιερών κειμένων» και των «αληθειών της παραδοσιακής κομμουνιστικογενούς ή της κομμουνιστικοεπειρεασμένης αριστεράς.

Ο νέος αυτός φορέας δεν πρέπει να είναι ένας τεχνοκρατικός κομματικός οργανισμός, αλλά μια «ανθρώπινη περιπέτεια», στο πείραμα ανάδειξης της πολιτικής και του ανθρώπινου παράγοντα στις βασικές επιλογές διαμόρφωσης της Ιστορίας.

…Το πρόβλημα όμως είναι πως στο γενικό πολιτικό περιβάλλον:
1)      Της νοοτροπίας και του εθισμού στον μεσσία αρχηγό,
2)      με τα υψηλόβαθμα στελέχη εθισμένα να  πρέπει να  «κρατούν το θυμιατό» και αναπαράγουν μεταλλαγμένο το «…ελέησον δέσποτα….»
3)      με κοινότυπο το «εξ άμβωνος κήρυγμα»  Άνθιμου/Παπαρήγα/Παπανδρέου/Σαμαρά
4)       με ποδοσφαιροποιημένη την δημόσια πολιτική συζήτηση κλπ κλπ,

πως μπορεί να στηθεί, να σταθεί και να αντέξει ένας φορέας με «παλιά και νέα υλικά»… και με ότι συνεπάγεται το ότι δεν έχουμε παρθενογένεση, αλλά μια ποικιλοτρόπως,  περισσότερο ή λιγότερο, παθολογική κληρονομιά….

Πάντως το «συμμετέχω και αποφασίζω» είναι προϋπόθεση …

Πιο δύσκολα μου φαίνονται ότι θα είναι τα πράγματα με «την ηγεσία που συντονίζει» …το παρελθόν των ελληνικών κομμάτων αλλά και το παρόν των σημερινών πολιτικών σχηματισμών δεν αφήνει πολλά περιθώρια για μεγάλες προσδοκίες….

Ίδωμεν …αλλά ας το προσπαθήσουμε τώρα που δίνετε και η ευκαιρία της δημιουργίας του καινούργιου…

…θα είναι καινούργιας κατασκευής όχημα παλαιού μοντέλου
Ή
 θα είναι νέο μοντέλο σύγχρονης τεχνολογίας και αποδοτικής λειτουργίας ????



Το  «νέας τεχνολογίας και υψηλής απόδοσης»  σχήμα…

Το ζητούμενο «νέας τεχνολογίας και υψηλής απόδοσης»  σχήμα, καλό θα ήταν να εκμεταλλευτεί κάθε τρόπο άντλησης πληροφορίας – άποψης, από αυτούς και αυτές που νοιάζονται, χωρίς το σύνδρομο της λενινιστικής φωτισμένης ηγεσίας / αλάθητο του πάπα.

Αυτό δεν σημαίνει ότι «να είμαστε χύμα» αλλά και ούτε «δημοκρατικός συγκεντρωτισμός», ο οποίος εξυπηρετούσε ίσως έναν τρόπο λειτουργίας την εποχή του αραμπά και του σιδηρόδρομου των 80 χιλ/ώρα.

Σήμερα, αν θέλεις μπορείς, με την νέα τεχνολογία, να εφαρμόσεις την συμμετοχική δημοκρατία, χωρίς την ανάγκη της φυσικής παρουσίας και εκμηδενίζοντας τις αποστάσεις…

και φυσικά,  χωρίς την εποπτεία του «φωτισμένου κέντρου», με  τις διάφορες παραλλαγές, και χωρίς τους μηχανισμούς της λογοκρισίας.

1)      Με σύστημα ανάρτησης θεμάτων -  πολιτικών προβλημάτων προς απόφαση,
2)      με ανοικτό για τα «μέλη» και την κοινωνία διάλογο και δυνατότητα έκφρασης  και θέσης,
3)      με δυνατότητα επιλογής και ψήφου, για τα «μέλη», 
4)      με ταυτόχρονη δημοσιοποίηση της ψηφοφορίας και των αποτελεσμάτων της, «κυλιόμενη ψηφοφορία», με την εξ αρχής οριοθέτηση της ημερομηνίας λήξης.

Πραγματική, λοιπόν, συμμετοχή και ανάπτυξη του αισθήματος ευθύνης και συνυπευθυνότητας, γι αυτούς πού θέλουν να επηρεάσουν την πορεία του κόμματος και την τύχη της χώρας.

Και όλα υπό το φώς της δημοσιότητας, με εξασφάλιση της διαφάνειας και προσπάθεια, μερικής τουλάχιστον, εξουδετέρωσης των μηχανισμών παραπληροφόρησης, οι οποίοι  τόσο έχουν ευδοκιμήσει και ταλαιπωρήσει ειδικά την αριστερά.

Νομίζω ότι είναι δυνατόν να εφαρμοσθεί..

Το θέμα είναι αν ….πραγματικά ….το θέλουμε… το μπορούμε…και το αντέχουμε…
27-06-2010
Παναγιώτης Κουτσοπίνης