...η πολιτική είναι πολύ σοβαρή υπόθεση
για να την αφήσουμε…
… μόνο στους επαγγελματίες της
πολιτικής...
…και μόνη με τους επαγγελματίες πολιτικούς…
Παρέμβαση στην ΠΕ Β Αθήνας 24 09 2012
Η ελληνική κοινωνία και η χώρα, αυτή τη χώρα που να μην
ξεχνάμε ότι την έχουμε δανειστεί από τα
παιδιά μας και, αποδεδειγμένα πλέον, ποικιλοτρόπως έχουμε συλλογικά
κακοποιήσει, έχει μπει σε μια περιδίνηση με ανεξέλεγκτη πορεία, αβέβαια έξοδο
και απρόβλεπτες τις συνέπειες από μια τυφλή κοινωνική έκρηξη.
Η ΔΗΜ.ΑΡ. αμέσως μετά την ίδρυσή της βρέθηκε αντιμέτωπη με δυσανάλογες για την
ηλικία της, τις οικονομικές της δυνατότητες και το ολιγάριθμο των στελεχών της
απέναντι σε σημαντικές-κομβικές πολιτικές προκλήσεις. Εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση μέσα σε
περιβάλλον επιδεινούμενης οικονομικής κρίσης και με τα πρώτα σημάδια της
επερχόμενης ρευστοποίησης του μεταπολιτευτικά κυρίαρχου πολιτικού σκηνικού.
Κατόρθωσε τις ιδρυτικές της διακηρύξεις να τις μετουσιώσει
σε ουσιαστικές θέσεις του κόμματος στο πρώτο της συνέδριο κάνοντας ιδεολογικές
ρήξεις και τομές με το παρελθόν και ανοίγοντας τον δρόμο για το «άλλο κόμμα» το
κόμμα της «αριστεράς της ευθύνης».
Με όπλα τις θέσεις από το συνέδριο, την διακηρυγμένη βούληση
για την δημιουργία ενός πολιτικού σχηματισμού του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της δημοκρατικής λειτουργίας, χωρίς
τα χαρακτηριστικά των κομμάτων του
δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και του ηγετικού κονκλαβίου, αλλά το κόμμα ανοικτό στα μέλη του και στην
κοινωνία , με αυτά τα εφόδια και με την σοβαρότητα και την εργατικότητα των
στελεχών της κατορθώσαμε να κτίσουμε οργανώσεις με δημοκρατικά εκλεγμένα όργανα
σε όλη την Ελλάδα και να γίνουμε ένας ολοκληρωμένος πολιτικός σχηματισμός.
Η προσωπικότητα του προέδρου, η πολιτική του πορεία, η
παρουσία και ο λόγος του ήταν η εγγύηση αλλά και η αιχμή του δόρατος.
Βιώσαμε μια γρήγορη
δημοσκοπική άνοδο σε διψήφια ποσοστά, όταν η ρευστότητα του εκλογικού
σώματος έγινε ικανή από την ακύρωση «των πελατειακών συμβολαίων» του
δικομματισμού, την οποία έφερε το τσουνάμι της οικονομικής κατάρρευσης της
χώρας.
Προσγειωθήκαμε
(το γιατί συνέβη αυτό δεν είναι της παρούσης) σε ένα ευπρεπές ποσοστό στις
εκλογές του Μαΐου και δώσαμε μια δεύτερη εκλογική μάχη διατηρώντας τα ποσοστά
μας και εξασφαλίζοντας μια όχι ευκαταφρόνητη κοινοβουλευτική παρουσία.
Σημειώνω ότι στην πορεία μας αυτή, γίνεται αντιληπτή μια ευκρινώς διακριτή διαφοροποίηση της
πολιτικής του κόμματος.
Είναι χαρακτηριστική η αναφορά του φίλου Ν. Μπίστη, που κατά
δήλωσή του «γύρισε στο σπίτι του» ως συνεργαζόμενος-δεν γνωρίζω αν έχει γίνει
μέλος του κόμματος μέχρι σήμερα*-στην τελευταία ΚΕ ότι το κόμμα από το συνέδριό του μέχρι σήμερα έχει αλλάξει δύο φορές
πρόσωπο.
Αυτό είναι ένα «σοβαρό
θέμα» που απασχολεί, και δικαίως
απασχολεί, στελέχη και μέλη του κόμματος. Λυπάμαι που δεν υπάρχει ο χρόνος να
συζητήσουμε σήμερα το θέμα αυτό, το οποίο κατά την άποψή μου έχει πολλές πτυχές και ίσως να
σηματοδοτεί κομβικά πολιτικά και οργανωτικά ζητήματα, τα οποία κάποια
στιγμή πρέπει να συζητήσουμε σοβαρά και να πάρουμε αποφάσεις, για να ξέρουμε προς ποια κατεύθυνση βαδίζουμε αλλά και πως βαδίζουμε.
Ίσως αυτό να μας προφυλάξει να μην βρεθούμε ξανά στην
δυσάρεστη θέση που είμαστε σήμερα που τροφοδοτούμε τα μέσα με «γεγονότα» που
προκαλούν φθορά στο κόμμα και φέρνουν στελέχη και μέλη σε αναβρασμό και σε
δύσκολη θέση μέσα στην κοινωνία.
Η εκλεγμένη από το συνέδριο ηγεσία έχει την υποχρέωση να προστατεύσει και το κόμμα και την
πορεία του σύμφωνα με τις αποφάσεις του
συνεδρίου και την λειτουργία του σύμφωνα με τις διακηρύξεις μας και το καταστατικό. Δεν
πρέπει να παρατηρείται διολίσθηση προς πολιτικές που βρίσκονται εκτός των πλαισίων που προανέφερα, αλλά
και δεν πρέπει διαφωνούντες να παραιτούνται από νευραλγικές για το κόμμα
θέσεις.
Το εγχείρημα της Δημοκρατικής Αριστεράς θεωρώ ότι είναι, και πρέπει να είναι, μια σοβαρή
συλλογική υπόθεση και δεν μπορεί να απαξιώνεται με άστοχες κινήσεις, από
οπουδήποτε κι αν προέρχονται αυτές.
Οι γεννήτορες που
συνίδρυσαν την Δημοκρατική Αριστερά και τα στελέχη της που συμμετείχαν στις
δημοκρατικές διαδικασίες,που διαμόρφωσαν τις θέσεις του κόμματος με τις οποίες
πορευτήκαμε μέχρι τις εκλογές, έχουν την
πολιτική και ηθική υποχρέωση να περιφρουρήσουν το δημιούργημα που φέρει τον
τίτλο Δημοκρατική Αριστερά και να φροντίσουν για την μακροημέρευσή του.
Είπαμε ΔΗΜ.ΑΡ. plus. Δεν πρέπει να φύγει το ΔΗΜ.ΑΡ. και να μείνει το plus.!!!
Τουλάχιστον όχι πριν την σύγκλιση ενός συνεδρίου, εκτάκτου ή όπως θέλετε ονομασθεί, με την ίδια σύνθεση του προηγουμένου.
Οτιδήποτε άλλο θα είναι παραβίαση κάθε έννοιας δημοκρατικής
λειτουργίας του κόμματος.
Αυτή τουλάχιστον είναι η θέση ενός «εραστή της πολιτικής με δημοκρατία και αρχές».
Μπορεί οι επαγγελματίες της πολιτικής να έχουν διαφορετική
άποψη. Άς μας την πουν!!!
Όμως πιστεύω ότι «η
πολιτική είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε μόνο στους επαγγελματίες
της πολιτικής». Πιστεύω στο σύνθημά μας «οι πολίτες στην πολιτική και η πολιτική στους πολίτες». Και αυτός
είναι ο λόγος πού είμαι εδώ.
Και δεν με ενδιαφέρει αν αρκετοί από τους παρευρισκομένους
θα δυσαρεστηθούν και ορισμένοι θα μειδιάσουν ειρωνικά.
Νομίζω ότι όλοι εδώ μέσα είμαστε αρκετά ευφυείς και έμπειροι
ώστε να αντιληφθούμε ότι «ο κόμπος
έφτασε στο κτένι» και η κοινωνία σε
λίγο «θα βγει στα κεραμίδια».
Το κόμμα πρέπει να βρεθεί συσπειρωμένο και συντεταγμένο για να αντιμετωπίσει με τον καλλίτερο
δυνατό τρόπο αυτά που έρχονται.
Δεν μπορούμε να
συνεχίσουμε έτσι. Δεν πρέπει να καταστρέψουμε αυτό, το οποίο όλοι μαζί
δημιουργήσαμε και δεν πρέπει να απογοητεύουμε καθημερινά αυτούς που μας
εμπιστευτήκαν με την ψήφο τους.
Αγαπητοί φίλοι Δημαρίτες**, θα ήθελα να υπενθυμίσω
ότι: «οι ρομαντικοί δεν είναι πάντα απαραίτητα
αφελείς. Σφάλουν όσοι νομίζουν ότι μπορεί να είναι εύκολη η διαβουκόλευσή τους.»
(Νομίζω ότι αυτή την συζήτηση πρέπει να την ανοίξουμε στο κόμμα.)
24/09/2012
Παναγιώτης Κουτσοπίνης
* Με χαροποίησε και με ανακούφισε η δήλωση του
προέδρου ότι ο φίλος Ν. Μπίστης είναι μέλος του κόμματος από τον Μάϊο. Ας μας πληροφορήσει
ο οργανωτικός γραμματέας ή ο ίδιος και σε ποια οργάνωση έχει εγγραφεί ώστε να σταματήσουν
τα διάφορα «σενάρια» που διακινούνται…
** Ας με συγχωρήσουν οι Δημαρίτες που δεν χρησιμοποιώ την προσφώνηση «σύντροφοι».
Την θεωρώ τόσο κακοποιημένη και απαξιωμένη από την πολυετή αδόκιμη και λαϊκίστικη
χρήση της από άτομα τα οποία αποδεδειγμένα
δεν είχαν ίχνος συντροφικότητας…
