Με την δημοσιευθείσα απόφαση της ΚΕ 10/11, ( http://www.dimokratikiaristera.eu/index.php?option=com_content&view=article&id=2460:2011-11-11-09-16-55&catid=53:2010-08-06-15-33-28&Itemid=144 )
η ΔΗΜ.ΑΡ. απέδειξε για μια ακόμη φορά, ότι είναι η σύγχρονη ΑΡΙΣΤΕΡΑ της ΕΥΘΥΝΗΣ.
Μπορεί να συζητηθεί η πορεία προς την απόφαση...παραμένει όμως η ορθότητα της απόφασης.
Βεβαίως, μερικοί φίλοι δυσανασχετούν και διαμαρτύρονται, δικαίως πιστεύω, ότι ήταν μια όχι απόλυτα ορθολογική διαχείριση της χρονικής στιγμής για την λήψη μιας απόφασης χωρίς να έχουν τουλάχιστον τεθεί όλα τα δεδομένα ώστε η όποια απόφαση να είναι βασισμένη σε μια ολοκληρωμένη εικόνα της πραγματικότητας. Επί του συγκεκριμένου πιστεύω ότι πρέπει να έχει κάποιος όχι μόνον ολόκληρο το κυβερνητικό σχήμα αλλά και τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης.
Είναι οφθαλμοφανές ότι μια εξωθεσμική διεργασία, στα όρια μιας ξεκάθαρα συνταγματικής εκτροπής και η οποία δεν δικαιολογείται από τις δύσκολες συνθήκες, δεν θα μπορούσε να έχει επικρότηση από άτομα-πολίτες που θέλουν να υπερασπίζονται θεσμούς και νομιμότητα, θεμελιώδεις αξίες δημοκρατίας, οι οποίες πρέπει να είναι σταθερές και ανατρέψιμες μόνο με επαναστατικό δίκαιο.
Αυτό και μόνο θα αρκούσε να είναι αρνητική η στάση της ΔΗΜ.ΑΡ. και να πει το ΟΧΙ σε μια κυβέρνηση, η οποία θα προέκυπτε μετά από ένα πρωτόγνωρο ρεσιτάλ πολιτικής απαξίωσης και συναλλαγής, το οποίο περαιτέρω καταβαράθρωσε την κυριαρχούσα πολιτική ελίτ και τους ανεπαρκείς ηγέτες του δικομματισμού στην κάθε ευρωπαϊκή δημοκρατική συνείδηση.
Έχω την άποψη ότι η ΔΗΜ.ΑΡ. βρίσκεται σε μια μεταβατική πορεία από την ανελαστικότητα των δογμάτων της παραδοσιακής αριστεράς (και της απορρέουσας πολιτισμικής κληρονομιάς μιας μακρόχρονης πορείας σε παλαιο-νεοκομμουνιστικά σχήματα και με τις ανάλογες συμπεριφορές), προς την ανίχνευση μιας ορθολογικής πολιτικής διερεύνησης της πραγματικότητας, με ενστερνισμό των απόλυτα δημοκρατικών αξιών και της ευρωπαϊκής πολιτισμικής και πολιτικής κληρονομιάς.
Αυτό νομίζω ότι είναι το σημαντικό και το ελπιδοφόρο, για να αποκτήσει και η ελληνική πολιτική σκηνή μια υπεύθυνη σύγχρονη αριστερά.
ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΤΙ Η ΕΥΘΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΔΑΣΟΣ...ΟΧΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΤΟ ΔΕΝΔΡΟ...
ΑΠΟΛΥΤΑ ΘΕΜΕΛΙΩΜΕΝΗ, ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΕ ΣΑΦΗΝΕΙΑ, Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜ.ΑΡ. ΓΙΑ ΤΟ ΟΧΙ ΣΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ.
11/11/11
Παναγιώτης Κουτσοπίνης,
όχι μέλος της Κ.Ε. ή κάποιας ομάδας ή οπαδός...αλλά με άποψη...
…και για τα διαδραματισθέντα στην Κ.Ε. 10/11, της οποίας το μεγαλύτερο μέρος παρακολούθησα... έφυγα λόγω κομματικής υποχρέωσης, ξαναγύρισα από συνάντηση στην Ηλιούπολη,…. και παρακολούθησα την τελευταία και...σημαντική πράξη...τα είδα όλα...και άκουσα τα σημαντικά...
Σαφώς υπάρχουν ομάδες και θα υπάρχουν...το θέμα όμως είναι ότι υπάρχουν οι οπαδοί...και οπαδοί σε επίπεδο ειδικά Κ.Ε. με ξινίζουν...αλλά τι να κάνουμε...αυτά έχει η δημοκρατία... και οι εκλογές...οι αρχηγοί της όποιας ομάδας κάνουν "λίστες" που περιέχουν και τους "...οπαδούς μας...το στρατό μας"...
Τώρα, το φαινόμενο του ..."ευκαιριακά επιστρατευμένου «οπαδού» στο βαθμό «στρατηλάτη» για μια συγκεκριμένη μάχη"...χρήζει εκτενέστερου σχολιασμού που δεν είναι του παρόντος...
Τώρα, το φαινόμενο του ..."ευκαιριακά επιστρατευμένου «οπαδού» στο βαθμό «στρατηλάτη» για μια συγκεκριμένη μάχη"...χρήζει εκτενέστερου σχολιασμού που δεν είναι του παρόντος...
Υ.Γ. Έγραψα σε ανύποπτο χρόνο (11/6/11):
"Οπαδοί και … μαζοποίηση" ( http://panayotiskoutsopinis.blogspot.com/2011/06/blog-post.html )
Δεν ταιριάζει στην ψυχοσύνθεσή μου, και στην όποια τυχόν πνευματική συγκρότηση διαθέτω, να είμαι οπαδός.
Κάπου πιστεύω ότι, η «οπαδοποίηση» προϋποθέτει άμβλυνση κάθε λογικής και κάθε κριτικής σκέψης, κατάσταση η οποία αυτόματα οξύνει την «αγελοποίηση» του ατόμου και οδηγεί στον κατήφορο, που αργά ή γρήγορα, έχει κατάληξη τον όχλο.
Τον όχλο που στην ουσία είναι η μαζοποίηση και η ομογενοποίηση του ατόμου, το οποίο έχασε την ατομική του αξιοπρέπεια και το οποίο άτομο γίνεται εύκολη λεία , υποχείριο προς διαβουκόληση από τον κάθε λογής «επιβήτορα εξουσίας» για την γέννηση «τεράτων».
Π.Κ.
