Ο Πασκάλ Μπρυκνέρ γράφει στον «Πειρασμό της αθωότητας»: «Είναι πολύ δύσκολο να είσαι ελεύθερος, κύριος και δημιουργός του πεπρωμένου σου. Η υπευθυνότητα είναι ένα αβάσταχτο φορτίο· μας αλυσοδένει με τις συνέπειες των πράξεών μας»
Η μετατόπιση του
κέντρου πολιτικού διαλόγου και των σημαντικών πολιτικών αποφάσεων σε
«συνάξεις κονκλαβίων» κεκλεισμένων των θυρών, αλλοίωσε και θα αλλοιώνει την φυσιογνωμία της ΔΗΜ.ΑΡ. ως κόμμα των
μελών και της δημοκρατικής λειτουργίας, και ανεξάρτητα προθέσεων και
διακηρύξεων, υπάρχει διολίσθηση σε
πρακτικές ολιγαρχικής οπισθοδρόμησης και
αρχηγισμού.
Είναι σε αντίθεση με τις καταστατικές αρχές και την ουσιαστική δημοκρατική λειτουργία του κόμματος, η οποία απαιτεί το θεσμικό χώρο της συνεδρίασης της Κ.Ε., με την ευρύτητα και την ποικιλομορφία της και με ουσιαστική συμμετοχή των εκλεγμένων από το συνέδριο μελών της Κ.Ε.
Η μεθοδολογία των «αυλικών και των μονίμων ή των ευκαιριακών προνομιακών συνομιλητών του προέδρου» τους καθιστά «περιορισμένες ολιγαρχικές ομάδες» και ακυρώνει στην πράξη κάθε έννοια εσωκομματικής δημοκρατικής λειτουργίας καθιστώντας την Κ.Ε. διακοσμητικό στοιχείο, «ιμάντα» νομιμοποίησης προειλημμένων αποφάσεων ακυρώνοντας ουσιαστικά την χρησιμότητά της και τον καταστατικό σκοπό ύπαρξής της.
Συμβαίνει ακριβώς το ανάλογο που αναφέρει και ο Στέφανο Πετρουτσιάνι, καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης La Sapienza στο τελευταίο βιβλίο του με τίτλο «Democrazia» .
Α) Αποδυνάμωση του ρόλου του κοινοβουλίου ( στην περίπτωσή μας της Κ.Ε.) προς όφελος της εκτελεστικής εξουσίας (ηγετικής ομάδας και Ε.Ε.) , συνδεδεμένη
με τη συγκέντρωση των κυβερνητικών εξουσιών στο πρόσωπο του ηγέτη ( με
παράλληλη διάδοση «προεδρικών» ιδεολογιών).
Β) Απαγκίστρωση και απέκδυση της ευθύνης των εκλεγμένων (μελών της Κ.Ε.) απέναντι στους
εκλογείς (συνέδρους)
Γ) Άδειασμα από κάθε περιεχόμενο της εσωτερικής συζήτησης
στα κόμματα ( στις οργανώσεις και στην
Κ.Ε.) και όλο και πιο έντονη μετατροπή τους σε εργαλεία στην υπηρεσία του
ηγέτη (της Ε.Ε., του προέδρου και της ηγετικής
ομάδας).
 |
| Πρέπει απαραίτητα να είναι έτσι ??? |
Στην ουσία, η τάση φαίνεται να είναι εκείνη μιας πλήρους αποδυνάμωσης των πολιτών (των μελών του κόμματος αλλά και της Κ.Ε.) σε σχέση με τους εκλεγμένους αντιπροσώπους (της Ε.Ε.), της βάσης του κόμματος σε σχέση με τον ηγέτη, των μελών του κοινοβουλίου (των μελών της Κ.Ε.) σε σχέση με την εκτελεστική εξουσία ( Ε.Ε. , ηγετική ομάδα και πρόεδρο), της ίδιας της εκτελεστικής εξουσίας ( Ε.Ε.) σε σχέση με τον πρωθυπουργό (πρόεδρο).
Τα μέλη της νέας Κ.Ε. καλούνται στην πράξη να συνεισφέρουν στην αναστροφή της τάσης αυτής, να προσπαθήσουν για την ακύρωση της ολιγαρχικής οπισθοδρόμησης της δημοκρατίας και για την επαναφορά στους παραδοσιακούς θεσμούς της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.
17/10/2014
Παναγιώτης Κουτσοπίνης
Μέλος της Κ.Ε.
