Η συμπεριφορά του ατόμου και του κοινωνικού συνόλου σε
περιόδους αστάθειας είναι συνθετότερη από τις προδιαγραφές της «αριστερής
ανάλυσης». Ειδικά στη περίπτωση που στο υπόστρωμα έχουμε την δομή του
«αποτυχημένου νάρκισσου». *
Βρισκόμαστε στην κόψη του ξυραφιού.
Να μην ξεχνάμε ότι το "λάθος" δεν διορθώνεται με
"νέο λάθος".
Ζητείται ψυχραιμία και νηφαλιότητα για να εκτιμηθεί το εύρος
της πολυπλοκότητας του σήμερα και του αύριο, το οποίο εκτιμώ ότι, δυστυχώς, θα είναι ακόμη πιο σύνθετο.
Η πολιτική ιστορία της ελληνικής αριστεράς, της όποιας
παρελθούσης αριστεράς στη χώρα, έδειξε το μεγάλο έλλειμμα ικανότητας στην αντικειμενική
αναγνώριση πολυσύνθετων καταστάσεων και των υπαρχουσών συνθηκών, χωρίς βολονταρισμούς και αφαιρέσεις. Με υστέρηση
και για την ανάλογη με τις περιστάσεις
προσαρμοστικότητα, παρέμεινε τις
περισσότερες φορές εγκλωβισμένη σε ιδεοληψίες και θέσφατα.
«Ο χάρτης – τα παραδοσιακά αριστερά εργαλεία ανάλυσης - είναι πλέον ασύμβατος με την, από τεκτονικούς
γεωπολιτικούς σεισμούς και από οικονομικά τσουνάμι, συνεχώς μεταβαλλόμενη
ακτογραμμή».
Η νεύρωση της αυτόματης πολιτικής αντίδρασης, πριν την έστω
μερική σταθεροποίηση του πολιτικοκοινωνικού και οικονομικού τοπίου, δεν μπορεί
παρά να είναι τουλάχιστον ριψοκίνδυνη πολιτική συμπεριφορά και δεν μπορεί να
παρέχει ένα μίνιμουμ σταθερής πολιτικής πλεύσης που να την κάνει κοινωνικά
αποδεκτή και πολιτικά αποτελεσματική.
Καλούμαστε ο καθένας από εμάς που συμμετείχε ενεργά στην
δημιουργία της Δημοκρατικής Αριστεράς, ανεξάρτητα από την θέση στην κομματική
ιεραρχία και τις απορρέουσες από αυτή ευθύνες, να επιδείξουμε την μέγιστη
υπευθυνότητα, σύνεση και ψυχραιμία.
Οι στιγμές είναι επικίνδυνα κομβικές και η πολιτική ωριμότητα
απαραίτητη.
Τώρα που δεν υπάρχουν
λεφτά να μοιρασθούν, πρέπει να είναι η ουσιαστική παραγωγή πολιτικής αυτό που θα δίνει το νόημα ύπαρξης στη ΔΗΜ.ΑΡ.
, (όπως και σε κάθε κομματικό σχηματισμό) και σε κάθε πολιτικό της στέλεχος.
Πρέπει να παραχθεί η
πολιτική που θα δείχνει τον άλλο δρόμο και τον άλλο προορισμό.
Η πολιτική που θα
πείθει ότι αυτός ο άλλος δρόμος είναι υπαρκτός.
Η πολιτική που θα
περιγράφει με ρεαλισμό τον άλλο προορισμό.
Ο άλλος δρόμος δεν μπορεί να είναι η γνωστή πολιτικάντικη
μεθοδολογία της στήριξης όλων των στενών ή ευρύτερων συντεχνιακών αιτημάτων της
ποικιλόμορφης νεοελληνικής νομενκλατούρας.
Ο άλλος δρόμος
αποκλείει την ταύτιση του εγωκεντρικού ατομιστή, του κατ΄ ευφημισμό «μη
προνομιούχου» βολεψία ανευθυνουπεύθυνου και βολεμένου συμφεροντολόγου, με το δημόσιο συμφέρον και το κοινωνικό
σύνολο, που η λαϊκίστικη φρασεολογία αρέσκεται να αποκαλεί «λαό».
Ο άλλος προορισμός δεν μπορεί να είναι η διαιώνιση της
αναξιοκρατίας, του νεποτισμού και του συμψηφισμού.
Και οπωσδήποτε η «πολιτική βούληση» δεν μπορεί να
περιορίζεται στην «πολιτική ρητορεία».
4/9/2012
Παναγιώτης Κουτσοπίνης
* Βλέπε: 1.
«Η ναρκισσιστική κοινωνία στις
τρικυμιώδεις θάλασσες της παράνοιας.» http://panayotiskoutsopinis.blogspot.com/2011/09/blog-post_27.html
2. Η σπειροειδή αυτοκαταστροφική συμπεριφορά
του αποτυχημένου ναρκίσσου. http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=1865470616070694169#editor/target=post;postID=3273559845870765178
3. «Θα γίνουμε μάρτυρες μιας περαιτέρω σπειροειδούς
αυτοκαταστροφικής πορείας της ναρκισσιστικής μας κοινωνίας ???» http://panayotiskoutsopinis.blogspot.com/2011/06/blog-post_08.html
4. Παρέμβαση στην πανελλαδική συνδιάσκεψη για την
δημιουργία της ΔΗΜ.ΑΡ.
