Στις 26/9/11 στην ιστοσελίδα μου ανήρτησα ένα κείμενο με τον τίτλο «Η ναρκισσιστική κοινωνία στις τρικυμιώδεις θάλασσες της παράνοιας.» http://panayotiskoutsopinis.blogspot.com/2011/09/blog-post_27.html
Μεταξύ άλλων έγραφα: «…Η έλλειψη κοινωνικής παιδείας και κοινωνικής συνείδησης πολίτη, η ανεπάρκεια «πολιτικής αγωγής», είχε ως συνέπεια την μη δημιουργία και τη μη ύπαρξη του αισθήματος «εμείς» στην ελληνική κοινωνία…Η ελληνική κοινωνία δεν κατόρθωσε στην νεοελληνική της ιστορική διαδρομή να δημιουργήσει και να αποδεχτεί μια ορθολογισμένη σχέση κράτους-πολίτη, και μια ισορροπία δικαιώματος-υποχρέωσης…Αυτά, μαζί με πολλά άλλα, και σε συνδυασμό με τις πολιτικές προσωπικότητες που κυριάρχησαν στις δεδομένες συνθήκες, ήταν οι υπάρχουσες προϋποθέσεις για την προδιαγεγραμμένη πορεία της χώρας με πλέον, απτό αποτέλεσμα μια οδυνηρή ολική οικονομικο-πολιτικο-κοινωνική χρεοκοπία… Και δυστυχώς έχω την αίσθηση ότι, η κοινωνία ως σύνολο δεν έχει αντιληφθεί ακόμη σε όλο το εύρος, το πόσο απέχει η «αυτοεικόνα της μεγαλειότητάς της » από τη πραγματικότητα, και συνεχίζει να κακοποιεί την αλήθεια και συνοδοιπορεί με τον άκρατο λαϊκισμό … Μια κατάσταση όπου το συναίσθημα έχει εντελώς επικυριαρχήσει της λογικής σκέψης και διαφαίνεται ότι η ελληνική κοινωνία κολυμπά πλέον στις τρικυμιώδεις θάλασσες της παράνοιας…»
Στις 8/6/11 ανήρτησα το κείμενο με τίτλο «Θα γίνουμε μάρτυρες μιας περαιτέρω σπειροειδούς αυτοκαταστροφικής πορείας της ναρκισσιστικής μας κοινωνίας ???» http://panayotiskoutsopinis.blogspot.com/2011/06/blog-post_08.html
Ήταν μια ακόμη προσπάθεια να προσεγγίσω, με μια στοιχειώδη επιστημοσύνη και τις όποιες γνώσεις είχα την τύχη να αποκτήσω, και με όρους ιατροψυχοκοινωνικής ανάλυσης την ελληνική κοινωνική πραγματικότητα. Θεωρώντας σημαντική παράμετρο, την οποία πρέπει να λάβουμε υπόψη αναλύοντας το παρόν. Έχω την πεποίθηση ότι «…η ελληνική κοινωνία είναι μία κοινωνία ναρκισσιστική…».
Έγραφα ότι: «Η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη μάχη απέναντι στη νοσούσα νοοτροπία του λαού της. Επειδή πολύ απλά, η ελληνική κοινωνία είναι μία κοινωνία ναρκισσιστική, με την έννοια ότι ακολουθεί κατά γράμμα τα μοτίβα συμπεριφορών ατόμου, το οποίο πάσχει από ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας…
… Από όλες τις κατηγορίες ναρκίσσων μάλιστα, η κοινωνία μας ανήκει στην πιο επικίνδυνη. Σε αυτή των αποτυχημένων ναρκίσσων... Ενώ ένας επιτυχημένος νάρκισσος μπορεί να είναι λίγο πολύ σταθερή προσωπικότητα, καθώς το “Χάσμα Μεγαλειότητάς” του (βαθμός απόκλισης της φανταστικά μεγαλειώδους αυτοαντίληψής του, από το πραγματικό μέγεθος των προσωπικών του επιτευγμάτων) διατηρείται σε σχετικά χαμηλά επίπεδα, οι αποτυχημένοι νάρκισσοι μπορούν να αποδειχτούν αρκετά προβληματικές προσωπικότητες.
Στερημένοι της αναγνώρισης και του θαυμασμού που τόσο λαχταρούν – και πιστεύουν ότι αξίζουν, περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους υπό συνθήκες κατάθλιψης και αυτοτυρράνιας, αδυνατώντας παράλληλα να αναγνωρίσουν την ευθύνη των πράξεών τους.
Αντί να αναγνωρίσουν την ευθύνη των πράξεών τους, επιλέγουν κατά κανόνα μία στάση θύματος – «ταλαίπωρου Έλληνα».
Έτσι ο μέσος Έλληνας μπροστά στο πρόσωπο της αποτυχίας, δεν αναγνωρίζει ότι και αυτός έκανε λάθη, δεν παραδέχεται ότι και αυτός υπήρξε υπεύθυνος.
Αντί αυτού, επιλέγει να κατευθύνει αυτές τις κατηγορίες αποκλειστικά προς άλλους.
…Καταπιάνεται παθιασμένα με την κατασκευή αναρίθμητων θεωριών συνομωσίας, τοποθετώντας την κάθε δύναμη και παράγοντα που μπορεί να σκεφτεί, σε ένα φαντασιακό σκοτεινό παιχνίδι που ως υπέρτατο στόχο του δεν έχει τίποτα άλλο παρά την καταστροφή του…
“Το Χάσμα Μεγαλειότητας (του αποτυχημένου ναρκίσσου) μεγαλώνει. Το ολοένα και αυξανόμενο μέγεθός του αρχίζει να απειλεί τον προσεκτικά στημένο πύργο από τραπουλόχαρτα πού συνθέτει την ναρκισσιστική προσωπικότητα. Τότε ο νάρκισσος καταφεύγει στην αυταπάτη. Αδυνατώντας να αγνοήσει, απολύτως, δεδομένα και απόψεις που αμφισβητούν το «μεγαλείο» του, τα παρακάμπτει. Ανίκανος να αντιμετωπίσει το γεγονός της αποτυχίας του, αρχίζει να αποσύρεται σταδιακά από την πραγματικότητα. Για να απαλύνει τον πόνο της απομυθοποίησης του ιδίου του εαυτού, χορηγεί στην πάσχουσα ψυχή του ένα μίγμα ψεμάτων, διαστρεβλώσεων, ημι-αληθειών και εξωπραγματικών ερμηνειών των γεγονότων γύρω του.”
Αυτά είχα πεί, μεταξύ άλλων, και στις 27 Ιουνίου 2010, στην παρέμβασή μου στην πανελλαδική συνδιάσκεψη για την δημιουργία της ΔΗΜ.ΑΡ. (http://www.earistera.gr/content/view/698/36/lang,el/)
Η κατάρρευση της οικονομικής ζωής είναι πλέον γεγονός, με την μεσαία τάξη να εξαφανίζεται. Η κοινωνική συνοχή δέχεται ισχυρά και πολύπλευρα κτυπήματα. Το πολιτικό προσωπικό οδηγείται, πολλές φορές ιδία ευθύνη, σε πλήρη απαξίωση και με τα κυρίαρχα ΜΜΕ να παίζουν ένα τουλάχιστον δυσνόητο, αν όχι ύποπτο ρόλο..
Το νεοελληνικό μοντέλο «ανάπτυξης» κατέρρευσε μέσα σε μια καθολική κρίση μόλις έκλεισαν οι κρουνοί του χρήματος των προγραμμάτων από την Ε.Ε και των δανειστών.
Η αποτυχημένη ναρκισσιστική ελληνική κοινωνία αντικρίζει ξανά την πραγματική της εικόνα μέσα από την θρυμματισμένη μεγαλοπρεπή αυτοεικόνα της. Η αναγνώριση και ο θαυμασμός, που τόσο έχει ανάγκη και νομίζει ότι δικαιωματικά της αξίζει, την έκαναν να πιστεύει ότι της αξίζει, αντικαταστάθηκε από την διεθνή απαξίωση και χλεύη.
Φοβούνται ότι δεν θα ξαναζήσουν τη ζωή που έμαθαν να ζουν. Αυτό το «νεοελληνικό μοντέλο ζωής» που η «Μεγαλοπρέπειά τους» θεωρούσε ότι δικαιούνται, τουλάχιστον στο όνομα των προγόνων και της συνεισφοράς αυτών στον δυτικό πολιτισμό, και έτσι πιστεύουν ότι έπρεπε να είναι, και όλοι οι ευρωπαίοι όφειλαν όχι μόνον να τους το αναγνωρίσουν αλλά και να τους προσφέρουν.
Και ο νάρκισσος έλληνας αισθάνεται αδικημένος που οι ευρωπαίοι επέβαλαν το μνημόνιο, το οποίο εμπεριέχει επώδυνες αλλαγές στο μοντέλο ζωής της χώρας, (άσχετα αν θα μπορούσε να είναι καλλίτερο αν η κυβέρνηση το είχε διαπραγματευτεί διαφορετικά) για να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν την λειτουργία αυτής της χώρας.
Και το άγνωστο φοβίζει την πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Είναι φυσιολογικό και ανθρώπινο. Όμως ο φόβος επιτείνει την σύγχυση του «αποτυχημένου νάρκισσου» και αυξάνει τον κίνδυνο να γίνει άκρως επικίνδυνος και αυτοκαταστροφικός.
Λαμβάνοντας υπ΄όψιν τα ποιοτικά στοιχεία της κυρίαρχης πολιτικής ελίτ, το σύστημα Παπανδρέου/Βενιζέλος-Σαμαράς/Καρατζαφέρης – Παπαρήγα/Τσίπρας, η επικινδυνότητα της ναρκισσιστικής ελληνικής κοινωνίας πολύ φοβάμαι ότι σύντομα θα γίνει αμιγώς αυτοκαταστροφική. Με ότι μπορεί να συνεπάγεται και τι θα επιφέρει αυτό…
Τα γεγονότα 18 - 19/10/11, εντός και εκτός βουλής, φοβάμαι ότι είναι το πρώτο μέρος στη «σπειροειδή αυτοκαταστροφική συμπεριφορά του αποτυχημένου ναρκίσσου» όταν η πραγματικότητα τον βάζει στην δοκιμασία αναθεώρησης της αυτοεικόνας του. (Τα γεγονότα με τους νεκρούς της Marfin ήταν το preludium)
Μακάρι να έχω λάθος!!!
22/10/11
