"Δεν υπάρχουν ιδέες -υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες- κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει"

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

“Παραμερίστε, η ζωή εμάς θέλει, η νέα Ελλάδα εμάς περιμένει”

Σήμερα που η Eλλάδα ατιμάζεται και που καταδικάζεται να μείνει στο περιθώριο για δεκαετίες, καλούμαστε όλοι εμείς που δεν είχαμε συμμετοχή στο μεγάλο έγκλημα, να διαχειριστούμε ευφυώς τη χρεοκοπία.


Πρέπει να κατεδαφιστεί το «σύστημα» που οδήγησε την χώρα στην καταστροφή. Δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα που έντεχνα προσπαθεί να στήσει το «σύστημα» για την αναπαραγωγή του, φυσικά με έναν άλλο μανδύα και μια άλλες προμετωπίδες, όπως εναγωνίως επιχειρείται  από τους διάφορους «συνειδητούς ή εκουσίους λαγούς» του συστήματος.

Nα κατεδαφίσουμε μεθοδικά το πελατειακό κράτος που στήσανε ενεργά οι συμμετέχοντες ως κυβερνόντες στο παιχνίδι του δικομματισμού ή οι αντιπολιτευόμενοι σιωπούντες  λόγω σκοπιμότητας και ιδεοληψίας ή λόγω ιδεολογικών αγκυλώσεων ή παρωχημένων φαντασιώσεων ή άγνοιας των συνεπειών ή λόγω ελλείμματος ευφυΐας και οξυδέρκειας.


Όλοι αυτοί που αντιστάθηκαν και δεν λύγισαν στο πελατειακό κράτος της οποιασδήποτε κομματικής φαυλότητας και πλήρωσαν το τίμημα να είναι «στην απ΄ έξω».

Αυτοί που δεν εκμαυλιστήκαν από το δέλεαρ του χρήματος και της διαπλοκής.

Αυτοί που δεν εξαργύρωσαν, τον όποιο αντιδικτατορικό τους αγώνα και την όποια κοινωνική συνεισφορά τους, αλλά αηδιασμένοι από την σήψη και το θέατρο του παραλόγου στην ύστερη μεταπολιτευτική πορεία της χώρας επέλεξαν να «ιδιωτεύουν».

Όλοι αυτοί πρέπει να δώσουν το παρόν, και να δώσουν το μήνυμα:

 "Παραμερίστε, η ζωή εμάς θέλει, η νέα Ελλάδα εμάς περιμένει"      (Παναγιώτης Κουτσοπίνης)



Όταν όλοι απορούσαμε
Του Γιάννη Κοσμίδη,  
αναδημοσίευση από την Πολιτική Επιθεώρηση

Όταν όλοι απορούσαμε:
-Πως κάτι τύποι που δεν ήξεραν να δένουν τα κορδόνια τους, διοριζόταν στο δημόσιο.
-Πως εκλέγεται ο τάδε ή ο δείνα αιρετός ενώ από ουσιαστική προσφορά ήταν ανύπαρκτος.
-Πως γίνεται και η Ελλάδα περνάει δίπλα από όλες τις κρίσεις(π.χ. Γρίπη των χοίρων)και δεν ακουμπά.
-Πως γίνεται ο Καποιόπουλος να έχει ξάφνου τόσα λεφτά που να τα σκορπάει ασύστολα και ξεδιάντροπα.
-Πως γίνεται και αποκτούν επιχειρήσεις και πολλά λεφτά, κάποιοι ‘ικανοί’ και κοντινοί των αρχών.
-Πως μπορεί να πάρει επιδότηση όλο το σόι και η παραμάνα μαζί.
-Πως μπορεί να έχεις απέναντι σου σε συνέντευξη, έναν πολύ σημαντικό άνθρωπο και να μη του κάνεις ούτε μια ερώτηση που καίει.
-Πως οι δημοσιογράφοι δεν βλέπουν απλά πράγματα που βλέπει και ο τελευταίος.
-Πως μπορεί ο αγρότης να κυκλοφορεί με Cayenne στα πιο ακριβά κοσμικά κέντρα.
-Πως μπορεί να έχεις θέση σε γραφείο τύπου και παράλληλα να ασκείς έλεγχο ως δημοσιογράφος.
-Πως έχτισε ο άλλος το οικόπεδο στην περιοχή που εσύ προσπάθησες επανειλλημένα να χτίσεις αλλά δεν μπορούσες γιατί ήταν εκτός σχεδίου.
-Γιατί εσύ δεν μπορούσες να προβλέψεις όπως ο δίπλα, να αγοράσεις αντί πινακίου φακής παλιοχώραφα που θα γίνουν χρυσωρυχεία μετά από λίγο όταν η περιοχή θα ενταχθεί στο σχέδιο δόμησης.
-Πως μπορεί η κοινωνία να ανέχεται να πεθαίνει από την μη χρήση φίλτρων της βιομηχανίας και να ξεγελιέται με λίγους διορισμούς και πολλά χρήματα σε μανδαρίνους συνδικάλες.

Όταν όλοι απορούσαμε, χτιζόταν ο Φρανκεστάιν Νεοελλάδα.
Aυτό το τέρας που τώρα σφαδάζει και απειλεί να μας τραβήξει μαζί του στο βούρκο μαζί με τα σκουπίδια.
Εκτός από το να ευχόμαστε για το καλύτερο, ας αναλάβουμε να γίνουμε οι πολλαπλασιαστές στην παρέα, στον περίγυρο στους συναδέλφους.
Πολλαπλασιαστές της νέας αισθητικής, της νέας αντίληψης και της νέας στάσης ζωής.
Ας αντισταθούμε, ας μην αφήσουμε τους ηττημένους του χθες να μας τραβήξουν στον πάτο.
Οι οπλαρχηγοί που σήμερα μας χρησιμοποιούν ως τον λαό που δήθεν προασπίζονται, να πάρουν ξεκάθαρο μήνυμα:

“Παραμερίστε, η ζωή εμάς θέλει, η νέα Ελλάδα εμάς περιμένει”.