"The organizers" της Ξένου Έφης

Ξεχωρίσαμε για σας από την Πολιτική Γελιογραφία:  

"The organizers" της Έφης Ξένου

Υπάρχουν  λεφτά...που ΄ναι τα λεφτά?...Εδώ ΄ναι τα λεφτά !!!  

(Π. Κουτσοπίνης)

Η βρώμικη αυταπάτη

 

Βλάσης Κανιάρης: «Ο,τι θέλει ο λαός...»

Του ΔΗΜΗΤΡΗ Α. ΣΕΒΑΣΤΑΚΗ*,Ελευθεροτυπία, 20.4.11 via Πολιτική Επιθεώρηση

Χωρίς χρήματα η κεντρική εξουσία δεν μπορεί να εξαγοράσει ψηφοφόρους. Χρειάζεται μια ιδεολογική κατασκευή, μια αφήγηση που θα πείσει, που θα αντικαταστήσει τη σκοτεινή, πολύχρονη και ωμή δωροδοκία με την οποία θεμελιώθηκαν στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις, τα κόμματα και οι εργοληπτικές παρέες. Χρειάζεται να ξαναεφευρεθεί αυτό που έλειψε: η καθαρή πολιτική σχέση. Να υποκατασταθεί όχι πια από την εξαγορά, αλλά από κάτι που θα μοιάζει με ιδεολογία. Φρίκη. Αντί να διορίζεις και να αγοράζεις ένα αμέτρητο σόι με αμέτρητη ηθική ανοχή, αντί να πειθαρχείς και να δαμάζεις τους επαγγελματίες ψηφοφόρους -δουλειά που έμαθες καλά τόσα χρόνια- θα πρέπει να πείσεις π.χ. για την πατρίδα, για τη χώρα που κινδυνεύει.

Αφού τσάκισες τις έννοιες της ταυτότητας και της καταγωγικής εμμένειας, αφού βούτηξες στη λάσπη του πιο εξωνημένου χρηματιστηριακού διεθνισμού που τον έλεγες χαϊδευτικά «παγκοσμιοποίηση», τώρα πρέπει να κυλιστείς στην αναγκαστική λάσπη μιας αφρόντιστης και ρητορικής πατριδολογίας. Να ξαναϊσχυριστείς με μια άπλυτη αγένεια, αυτό που αγράμματα αποκαθήλωνες και υπονόμευες. Στη θέση της συναλλαγής εξουσίας - κομματικού δούλου που θέσμισες και λειτούργησες, μπαίνει -με κουτοπονηριά πάντα- η ρητορική του «πολέμου με το Κακό».

Είμαι άνεργη. Ντρέπομαι και φοβάμαι

της Κυβέλης Χατζησήση* από το www.aixmi.gr

Μια επώνυμη "κατάθεση ψυχής", πιστεύω ότι εκπροσωπεί το καθημερινό μαρτύριο μιας μεγάλης κοινωνικής ομάδας, η οποία δεν έχει μέχρι αυτή τη στιγμή υψώσει την φωνή της και δεν έχει επιδείξει την δύναμή της. Αν και όταν το κάνει θα είναι ...το "ελληνικό τσουνάμι", και με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό.

(Παναγιώτης Κουτσοπίνης)

Είμαι άνεργη δημοσιογράφος και ονομάζομαι Κυβέλη Χατζηζήση. Έχω πολλούς μήνες να δουλέψω. Κάθε μέρα μου είναι δύσκολη. Γεμάτη αγωνία. Κι όσο ο καιρός περνάει, γεμάτη φόβο. Αναζητώ απεγνωσμένα δουλειά, ακόμη κι αν δεν σχετίζεται με το έως πρότινος επάγγελμά μου . Μέχρι τότε το μόνο που ζητάω είναι να μην με αντιμετωπίζουν ως αριθμό, αλλά ως άνθρωπο. Τουλάχιστον αυτό.

Ανήκω σε μία ομάδα ανθρώπων που, δυστυχώς, καταλαμβάνει το 16% του ελληνικού πληθυσμού. Και, λέω τουλάχιστον, διότι αυτό το ποσοστό ανέργων είναι το επίσημα καταγεγραμμένο και όχι το πραγματικό.

Σ΄ ένα φανταστικό σενάριο – και, κατά τη γνώμη μου τραγικό – εάν οι άνεργοι φτιάχναμε κόμμα, τότε θα ήμασταν η τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη. Κατά γενική ομολογία ο δικομματισμός που για χρόνια κυβερνά αυτή τη χώρα, είναι μία από τις βαθύτερες πληγές του τόπου. Τι κατάφεραν λοιπόν, οι δύο μεγάλοι ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, μεταξύ άλλων; Το απόλυτο μπάχαλο αφενός, και, αφετέρου χώρο για μία τρίτη πολιτική δύναμη με αξιοσημείωτο ποσοστό.
Το να αναλύσω το πώς και το γιατί η χώρα έχει φτάσει σε τέτοιο αδιέξοδο, δεν είναι δουλειά μου. Αλλωστε, δεν έχω και τις γνώσεις που θα υποστήριζαν τις απόψεις μου. Το να καταγράψω, όμως, τη χυδαιότητα των ιθυνόντων έναντι των ακούσια αργόσχολων, μέσα απ΄ αυτό το site – το οποίο παρεμπιπτόντως βρίσκω να ακροβατεί με επιτυχία ανάμεσα στην καταγραφή της ψυχρής πραγματικότητας και της συναισθηματικής κατάστασης των ανθρώπων – το θεωρώ ανάγκη μου. Να τα πω να ξεσκάσω, ή, αλλιώς θα σκάσω, με απλές κουβέντες.

Η εξέγερση των μικροαστών

Του Νίκου Δαββέτα, Τvxs, 13.4.11 via Πολιτική Επιθεώρηση
«Αυτή η πραγματικότητα δεν μπορεί να ακουστεί σαν τραγούδι».
Ντανίλο Κις 

Η εξέγερση των μικροαστών δεν είναι εναντίον του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά εναντίον του κράτους, με ένα και μοναδικό αίτημα: Να συνεχισθεί η λεηλασία του, το κομματικό πλιάτσικο, έτσι όπως αρχικώς συμφωνήθηκε, με τον μηχανισμό των αθρόων διορισμών και των ανεξέλεγκτων παροχών. Να τηρηθεί με άλλα λόγια το περίφημο «Συμβόλαιο με το λαό». Εσείς μας πληρώνετε, εμείς σας ψηφίζουμε. Δυστυχώς η Ιστορία μάς έχει διδάξει πως όταν ξεσηκώνονται οι μικροαστοί, όταν βγαίνουν στους δρόμους χτυπώντας άδειες κατσαρόλες, το «αυγό του φιδιού» έχει διαρραγεί.

Κάποτε σε αυτόν τον τόπο ζούσαμε απ’ όσα παρήγαμε και μπορούσαμε να πουλήσουμε στις αγορές. Φυσικά, δεν εισπράτταμε και πολλά, κάτι λίγα μαζεύαμε από τις εξαγωγές οπωροκηπευτικών, ελαιόλαδου και κορινθιακής σταφίδας (η συνταγή της αυθεντικής πουτίγκας έσωσε γενιές ολόκληρες σταφιδοπαραγωγών), συμπληρώναμε το εισόδημα μας από τα ενοικιαζόμενα δωμάτια με θέα σε παρθένες αμμουδιές, ενώ περιμέναμε στωικά στο τέλος της κάθε χρονιάς το συνάλλαγμα των θαλασσοδαρμένων ναυτικών για να ισοσκελίσουμε τον προϋπολογισμό. Ύστερα, ανακαλύψαμε τις «ευεργετικές» επιπτώσεις του εξωτερικού δανεισμού και τον χρησιμοποιήσαμε κατά το δοκούν. (Με φειδώ η επάρατος Δεξιά, με αλόγιστη ευθυμία η σοσιαλιστική εκδοχή της.) Για κάμποσα χρόνια ξοδεύαμε από τα δανεικά και τις αθρόες επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.

Η καταναλωτική έκρηξη της δεκαετίας του '90 νομίζω πως δεν είχε προηγούμενο στην ιστορία μας. Δανειστήκαμε για να αγοράσουμε σπίτια, αυτοκίνητα, στερεοφωνικά, ρούχα, παπούτσια, τσάντες, ρολόγια, κοσμήματα, πακέτα διακοπών. Δανειστήκαμε για να αγοράσουμε ευρωπαϊκό πρόσωπο και αστική φινέτσα, αλλά το μόνο που πετύχαμε ήταν να γίνουμε γρήγορα «νεόπλουτα σκουπίδια», όπως ισχυρίζεται ο ομογενής συγγραφέας Χ. Τσιόλκας. Ταυτόχρονα σταματήσαμε να παράγουμε αγροτικά προϊόντα, απαξιώσαμε την προσφορά της βιοτεχνίας, χτίσαμε και μπαζώσαμε τις καλύτερες παραλίες μας διώχνοντας τους τουρίστες και η ναυτιλία μας άρχισε να περνάει κρίση γιατί μπήκαν κι άλλες χώρες στο παιχνίδι των μεταφορών, με φθηνότερους ναύλους.

Το ρεύμα της Κριτικής Αριστεράς αντιμέτωπο ξανά με τις ίδιες αγκυλώσεις

Μια απόπειρα κριτικής αποτίμησης του Ιδρυτικού Συνεδρίου της Δημοκρατικής Αριστεράς

του Γιώργου Παπασπυρόπουλου

Από την Αριστερή Στρουθοκάμηλο.

Το συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς μοιάζει σαν να τελείωσε πριν καν αρχίσει.
Όχι γιατί δεν συζητήθηκαν, έστω και στους διαδρόμους, κάποια θέματα. Όχι γιατί δεν υπήρξαν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες ομιλίες, δίπλα στις γνωστές στρογγυλεμένες των αριστερών συνεδρίων. Ούτε γιατί δεν εκλέχτηκαν στην ηγεσία όσα νέα και αξιόλογα άτομα θα μπορούσαν.
Αλλά γιατί ακολούθησε την πεπατημένη.

Lost Bodies -- To syntagma tis idonis (C. P. Kavafis)

Με αντικειμενικό βλέμμα και εποικοδομητική διάθεση.

Πιστεύω ότι κατά την έναρξη και τις τοποθετήσεις το συνέδριο κινήθηκε σε επίπεδο πολιτισμού υψηλών ευρωπαϊκών προδιαγραφών.

Δυστυχώς η εικόνα «αμαυρώθηκε» από ένα παρασκήνιο διαδρόμων και ψηφοθηρικών ζυμώσεων και τις λίστες.

Η δε εικόνα των ψηφοφοριών, με αποκλειστική ευθύνη του προεδρείου, δεν εκπλήρωσε το μίνιμουμ των προδιαγραφών, για να μπορεί να είναι «η γνήσια έκφραση της βούλησης των συνέδρων» επάνω στα διάφορα θέματα, τα οποία τέθηκαν σε ψηφοφορία.

Το φαινόμενο των επαναληπτικών ψηφοφοριών, όταν δεν βόλευε, δια της ανατάσεως της χειρός, με ταυτότητα συνέδρου αλλά και χωρίς την ταυτότητα…νομίζω ότι δεν ποιεί τιμή...

Δεν έπρεπε να υπάρξει ως φαινόμενο στην ΔΗΜ.ΑΡ. που ευαγγελιζόμαστε.

Και νομίζω ότι είναι σημαντικό αλλά και ενδεικτικό στοιχείο...

Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα για να υλοποιήσουμε τις διακηρύξεις μας και να απαλλαγούμε από την κακή μας κληρονομιά.

Αλλά αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε!

Κι ας ματώσουμε…γιατί πάντα θα θέλουμε να είμαστε η αριστερά της προσφοράς και της θυσίας… όπως τα παλιά καλά χρόνια της ανιδιοτέλειας της πολιτικής...

Παναγιώτης Κουτσοπίνης

Με το μέτωπο ψηλά και τα χέρια καθαρά !!!

Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για την Κ.Ε. στο συνέδριο της ΔΗΜ.ΑΡ. δείχνει ποια είναι η πραγματικότητα του σήμερα στην χώρα. Αναμενόμενο το αποτέλεσμα.

Οτιδήποτε άλλο θα ήταν μια πολύ θετική και ελπιδοφόρα έκπληξη, η οποία δυστυχώς δεν ήρθε.

Ακόμα και στο καλλίτερο κομμάτι της πολιτικής κομματικής ζωής, στη ΔΗΜ.ΑΡ.,  που όλοι μαζί δημιουργήσαμε και στηρίξαμε, φαίνεται ότι κυριαρχεί η παθογένεια της ελληνικής πολιτικής, αυτή που έχει διώξει τον κόσμο από την πολιτική.

Δεν θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά, μια που ηγετική ομάδα και μηχανισμός ήταν εκ των πραγμάτων η κληρονομιά από τον ΣΥΝ.

Είναι πολύ ανθρώπινο, το κάθε άτομο που έχει αναπτυχθεί σε ένα χώρο να αποκτά διάφορα χαρακτηριστικά, νοοτροπίες, μεθοδολογίες  και συμπεριφορές του χώρου. Υπάρχουν οι λίγες εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν όπως πάντα τον κανόνα.

Οι λίστες των λιστάρχων( με το ι ιώτα εκ της λέξεως), και υπάρχουν αδιάψευστα τεκμήρια για την ύπαρξή τους,  είναι οφθαλμοφανές και εκ του αποτελέσματος  ότι ήταν αποτελεσματικές.

Αλλά την «δουλειά», αποδεικνύεται ότι, δεν την έκαναν και τόσο καλά...

Μια βαθύτερη ανάλυση του αποτελέσματος της σταυροδοσίας το αποκαλύπτει αυτό…και τους αποκαλύπτει. Επομένως την «δουλειά» δεν την έκαναν και τόσο καλά. Η πρεμούρα και ο φόβος «μην τυχόν και κόψει η σούπα» τους οδήγησε σε αποτυχία στον τομέα της συγκάλυψης και στην αυτοαποκάλυψη του «γνωστού κομμουνιστικοσυνδικαλιστικού παιχνιδιού» δια μέσου του αποτελέσματος.

Και φαίνεται ότι δεν τους ενδιαφέρει στην ουσία, πρωτίστως  το μέλλον της ΔΗΜ.ΑΡ ως συλλογικότητα και ηγεμονικός πολιτικός χώρος . Πχ Ο Γ. Π., ο δημιουργός και λειτουργός της ιστοσελίδας, η οποία είναι σημαντικός παράγοντας επικοινωνίας του κόμματος, έμεινε εκτός Κεντρικής Επιτροπής. ( Ο Γ.Π. δεν ανήκει στην Ανανεωτική Πτέρυγα και δεν ήταν μέσα στο μηχανισμό της κληρονομιάς από τον ΣΥΝ)

Αυτό και αν σηματοδοτεί το τι παίζεται στα παρασκήνια της παράστασης! 

Φαίνεται ότι για μερικούς αρκεί να έχουν κάποιο σημαντικό ρόλο και τα απορρέοντα οφέλη, στον κομματικό μικρόκοσμο ενός πολιτικού οργανισμού, ενός  κόμματος και ας μείνει το κόμμα « ο μαϊντανός της πολιτικής».

Η ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΜΟΥ ΣΤΟ 1ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ της ΔΗΜ.ΑΡ.

Αγαπητοί σύνεδροι, Φίλες και φίλοι,

Πάρα πολλά σοφά ειπώθηκαν,  πολλά σχολιάστηκαν, αρκετά προτάθηκαν, λίγα κοντραρίστηκαν, λιγότερα αμφισβητήθηκαν, απειροελάχιστα ίσως προκάλεσαν και μειδιάματα. Τι μένει σε μένα τον μικρό να πω ???   

Σήμερα έχουμε τοκετό!

9μήνες κύηση από την 27/6/10. Όλοι μας  κυοφορήσαμε. Το έμβρυο έγινε μωρό, έφτασε τα 5.500 μέλη και τις 180 οργανώσεις.  

Τώρα με το συνέδριό μας «γεννάμε το μωρό μας».

Πριν γεννηθεί του δώσαμε, με συντριπτική πλειοψηφία, το όνομα Δημοκρατική Αριστερά.

Επίσης προσδιορίσαμε το πλαίσιο διαπαιδαγώγησής του με τις «θέσεις» και ετοιμάσαμε τον τρόπο  ζωής,  λειτουργίας, και ανάπτυξής  του με το «καταστατικό».

Την κηδεμονία - επιμέλεια του θα την αναθέσουμε αύριο στην νέα Πολιτική Επιτροπή και την καθημερινή του φροντίδα στην Εκτελεστική Επιτροπή.

Παραδίδουμε, λοιπόν επίσημα στην ελληνική κοινωνία, όπως χαρακτηριστικά και πολύ εύστοχα ο πρόεδρος μας είπε, ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Την αριστερά της ευθύνης.

Θα ήθελα να προσθέσω και το ΑΛΛΟ ΚΟΜΜΑ. Το κόμμα του σήμερα για την Ελλάδα του αύριο.

Αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται να κόψουμε τον ομφάλιο λώρο!

Και εννοώ το κόψιμο του ομφαλίου με την ευρύτερη, ψυχολογική – ψυχιατρική, έννοια του όρου. Δηλαδή να απελευθερώσουμε αυτό το κόμμα από το κακό παρελθόν και την μιζέρια ημών των ιδίων και της παραδοσιακής αριστερής κουλτούρας μιας άλλης ξεπερασμένης εποχής.

Να  μην ωθήσει η όποια ανασφάλειά μας στον «καταναγκασμό της επανάληψης»!

Ας αφήσουμε το νεογέννητο να ανακαλύψει  νέους δρόμους στην ζωή του και να ανακαλύψει καινούργιες σύγχρονες αλήθειες.  Να δει, τον χθεσινό κόσμο του σήμερα που φεύγει και να αντικρίσει τον νέο κόσμο που έρχεται, χωρίς τις παραμορφωτικές διόπτρες του παρελθόντος.

Η μέχρι σήμερα πορεία μας έδειξε, και το συνέδριό μας δείχνει μέχρι στιγμής, ότι υπάρχουν ελπίδες  να κόψουμε τον ομφάλιο. Αρκεί να το πιστέψουμε και να προσέξουμε.

Και η κοινωνία έξω ελπίζει και περιμένει να το κατορθώσουμε!

Μια μικρή συμβολή στο 1ο συνέδριο της ΔΗΜ.ΑΡ.

Για το Δημόσιο Σύστημα Υγείας:  Μια πρόταση για  τον εκ βάθρων ανασχεδιασμό και τη ριζική του ανασυγκρότηση-αναδιοργάνωση.

 Του Παναγιώτη Κουτσοπίνη*

Είναι βέβαιο ότι οι δαπάνες για την Υγεία στην χώρα, ανά κεφαλή, είναι από τις υψηλότερες στην Ευρώπη ενώ το επίπεδο ποιότητας των υπηρεσιών είναι από τα χαμηλότερα.

Μια σύγχρονη αδέσμευτη και προοδευτική πολιτική ελίτ πρέπει να επιδιώκει και να διεκδικεί τον εκ βάθρων ανασχεδιασμό και τη ριζική ανασυγκρότηση-αναδιοργάνωση του Δημοσίου Συστήματος Υγείας της χώρας με επίκεντρο τον πολίτη, με έμφαση στη μέτρηση της ποιότητας και αποτελεσματικότητας των υπηρεσιών.

Απαράβατη προϋπόθεση η εξυπηρέτηση και υπεράσπιση  μόνον του πολίτη και του δημοσίου συμφέροντος και έξω από κάθε λογική των κάθε είδους συντεχνιακών συμφερόντων.

Βασική και απαράβατη αρχή του Δημοσίου Συστήματος Υγείας, οφείλει να είναι η ίση και ανεμπόδιστη πρόσβαση για όλους τους κατοίκους της χώρας, με γνώμονα την κοινωνική ισότητα και σύμφωνα με τις συνταγματικές, ευρωπαϊκές και διεθνείς επιταγές οι οποίες δεσμεύουν την χώρα.

Η γεωγραφική κατανομή όλων των μονάδων υγείας πρέπει να είναι τέτοια, ώστε να είναι εύκολη και προσιτή η πρόσβαση στους πολίτες-χρήστες.

Σχεδιασμός και Χρηματοδότηση της Δημόσιας Υγείας

Ο ανασχεδιασμός και η ανακατανομή των πόρων για την Υγεία, σύμφωνα με την πληθυσμιακή κατανομή των κατοίκων, σε επίπεδο διοικητικής περιφέρειας (Καλλικράτης) αποτελεί κυρίαρχη αναγκαιότητα για την δημιουργία ενός σύγχρονου και δημοκρατικού Δημοσίου Συστήματος Υγείας στην υπηρεσία του πολίτη.  .