ΣΥΝΕΡΓΑΣΟΥ με τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Ως πολίτης απεχθάνεσαι την αδιαφορία και την παθητικοποίηση ή τις συντηρητικές, καταστροφικές πελατειακές πολιτικές σχέσεις;

Πιστεύεις στη συμμετοχή των πολιτών για να υπάρξει βελτίωση και πρόοδος της ποιότητας ζωής όλων μας;

Θέλεις να συμβάλλεις στην ύπαρξη νέου προτύπου πολιτικού πολιτισμού, σχέσεων πολιτών και κόμματος, πολιτών και κράτους, πολιτών και αυτοδιοίκησης;

Θέλεις η πολιτική και η Δημοκρατία ν΄ αναγεννηθεί;

Τότε κάθε καθημερινό πρόβλημα που συναντάς, από τη λακκούβα στο δρόμο έως την γραφειοκρατία και που αφορούν τον Δήμο, τη Περιφέρεια, το Κράτος, κλπ, ΚΑΤΑΓΡΑΨΕΤΟ στη παρακάτω φόρμα, με κείμενο ή φωτό ή βίντεο και στείλτο στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ.

Η Κοινοβουλευτική ομάδα, οι Δημοτικοί και Περιφερειακοί σύμβουλοι, οι Οργανώσεις και τα μέλη της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ σε όλη τη χώρα, με παρεμβάσεις στους θεσμούς, με προβολή των προβλημάτων, με ακτιβισμούς, με ότι είναι δυνατόν θα αγωνιστούν για την προώθηση της λύση τους.

Θα επικοινωνήσουν και θα συζητήσουν μαζί σου το πρόβλημα και τους πρόσφορους τρόπους προώθησης λύσης. Θα σε ενημερώσουν για τις ενέργιες και την εξέλιξη τους.

Ενεργός πολίτης, ίσον, δημιουργικός πολίτης με κριτήρια ποιότητας ζωής, σε συνεργασία

με δημιουργική πολιτική συλλογικότητα και δημιουργικό ιστότοπο, σήμερα, την εποχή των διαδραστικών Δικτύων.

Μπορούμε μαζί να αναβαθμίσουμε την ποιότητα της ζωής μας, να συνεισφέρουμε με κοινωνική αλληλεγγύη και ευαισθησία, στην δημιουργική ύπαρξη της κοινωνίας των πολιτών, προς τον δημοκρατικό δρόμο για το σοσιαλισμό, την χειραφέτηση και την ευημερία.

Υπεύθυνος συντονισμού και κάθε άλλη πληροφορία: Γιώργος Παππάς georgep@earistera.gr

Πατήστε εδώ για να εκθέσετε το πρόβλημα που σας απασχολεί!

Ο Παναγιώτης Κονδύλης, ο Πάγκαλος, η Αριστερά κι η Κρίση

Ένα εξαιρετικό κείμενο του Β. Μπογιατζή,  δημοσιευμένο στο Μη μαδάς τη μαργαρίτα του φίλου leo,  Λεωνίδα Καστανά...

Ο φίλος Βασίλης Μπογιατζής, φιλόλογος στη μέση εκπαίδευση, ψάχνει στα γραπτά του Παναγιώτη Κονδύλη είκοσι χρόνια πριν και βρίσκει όλα όσα σήμερα  ερμηνεύουν πολιτικά την κρίση της κοινωνίας μας. Αλλά δεν σταματά εκεί, θέτει θέμα  "αν μπορεί ένας αριστερός πολιτικός φορέας να θεματοποιήσει με συνέπεια και να υποστηρίξει διακριτά κάποια από τα ζητήματα που έθεσε ο Κονδύλης.." Ένα απλά θαυμάσιο κείμενο.

του Βασίλη Μπογιατζή

Πάντοτε απορούσα με τη δυσανεξία που εκδήλωνε η Αριστερά απέναντι και στο συνολικό έργο –και όχι μόνο– του Παναγιώτη Κονδύλη, αλλά και στις παρατηρήσεις του σε ό, τι αφορούσε την ελληνική περίπτωση^. και πράγματι, πολλά θα είχε να του προσάψει κανείς: ανιστορική θεώρηση του 19^ου αιώνα από την οποία απέρρευσαν οι θεωρήσεις του περί «νόθου» κοινοβουλευτισμού και εσαεί ατελούς εκσυγχρονισμού, πολιτισμικές παρά πολιτικές εκτιμήσεις για την ελληνική νεωτερικότητα, αποδοχή της θεώρησης «κέντρου»-«περιφέρεια» και συνηγορία υπέρ της «καθολικής περιφερειακότητας» της ελληνικής περίπτωσης, και τέλος, αναγωγή της πελατειοκρατίας σε ουσιακή σταθερά του νεοελληνικού πολιτικού βίου. Ωστόσο, αυτές οι θέσεις δεν απείχαν ανάλογων τοποθετήσεων μιας ορισμένης –ακαδημαϊκής, πολιτικής, πολιτισμικής, δημοσιογραφικής– Αριστεράς. Με αυτή την έννοια, δεν είναι δυνατό να εντοπισθούν σε αυτές οι ρίζες της προαναφερθείσας δυσανεξίας^. αλλού, ενδεχομένως, ριζώνει η δυσφορία.

Είναι γνωστά όλα όσα έχει πει το τελευταίο διάστημα ο Πάγκαλος^. δεν θα τα επαναλάβω εδώ (όπως και να’ χει, άλλη χάρη έχει να παραπέμπεις στον Κονδύλη, άλλη –αν υπάρχει και καμία– στον Πάγκαλο). Τι έλεγε όμως, ο Κονδύλης ήδη από τη δεκαετία του ’90 για την τρέχουσα ελληνική κατάσταση; Πράγματα που τώρα τείνουν να γίνουν κοινοί τόποι της ρητορικής εκείνων οι οποίοι τότε τα αποτάσσονταν μετά βδελυγμίας. Μιλούσε λ.χ. για «παρασιτικό καταναλωτισμό», χρησιμοποιώντας τον όρο όχι ηθικιστικά, γιατί θα ήταν «εξωπραγματικό και ανόητο να θέλει να αποκόψει κανείς τον ελληνικό λαό στο σύνολό του από τις νέες δυνατότητες της παραγωγής και της τεχνολογίας», αλλά κυριολεκτικά, «για να δηλώσει ότι η σημερινή Ελλάδα, όντας ανίκανη να παραγάγει η ίδια όσα καταναλώνει και μην έχοντας αρκετή αυτοσυγκράτηση –και αξιοπρέπεια – ώστε να μην καταναλώνει περισσότερα απ’ όσα μπορεί να παραγάγει η ίδια, προκειμένου να καταναλώνει παρασιτεί» δανειζόμενη και υποθηκεύοντας πόρους του μέλλοντος. Επρόκειτο για τη συνθήκη όπου το ξεπούλημα του έθνους και των εν λόγω πόρων έπαιρνε τη μορφή «αγορά[ς] αυστριακών μπισκότων για σκύλους και […] οργάνωση[ς] τριήμερων ταξιδιών στο Λονδίνο για ψώνια, κατασφαλίζοντας ενδιαμέσως παχυλές επιδοτήσεις μιας περιττής αγροτικής παραγωγής και την περαιτέρω διόγκωση μιας ημιπαράλυτης δημοσιοϋπαλληλίας», τη συνθήκη «όπου το κράτος και το έθνος βρέθηκαν, χάρη στην απλόχερη μεσολάβηση του “πολιτικού κόσμου”, σε τόσο αγαστή σύμπνοια με τον χαρτοπαίχτη της επαρχίας και το τσόκαρο των Αθηνών».

Οι οικονομικές ελίτ, οι συντεχνίες και η "αντισυστημική Αριστερά". Μια ωραία ατμόσφαιρα

Ένα εξαιρετικό άρθρο από το Μη μαδάς τη μαργαρίτα του leo

Ο ηλεκτρονικός τύπος μου στέλνει δυο πληροφορίες για να δούμε την πρώτη αλήθεια. Μετά θα αναζητήσω τη δεύτερη που λειτουργεί συμπληρωματικά και την οποία οι σοβαροί κονδυλοφόροι «αριστερά» και δεξιά την αποκρύπτουν. Τέλος, θα ανιχνεύσω το ρόλο της «αντισυστημικής Αριστεράς». Μου φαίνεται ύποπτος όσο ποτέ.

«Οι αθρόες προσλήψεις υπεράριθμου προσωπικού κυρίως την προεκλογική περίοδο (Αύγουστος-Σεπτέμβριος 2009), που επιβάρυναν σημαντικά τις λειτουργικές δαπάνες της ΑΜΕΛ (Αττικό Μετρό Εταιρεία Λειτουργίας), είχαν ως αποτέλεσμα για πρώτη φορά η εταιρία να εμφανίσει το 2009 έλλειμμα πάνω από 22 εκατομμύρια ευρώ, αφού η αναλογία του κόστους μισθοδοσίας προς τα συνολικά έσοδα αυξήθηκε από 48% το 2007 σε 74% το 2009. Αυτό προκύπτει από το Πόρισμα του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρου Ρακιντζή, ο οποίος διενήργησε έλεγχο στην εταιρεία». (Εδώ)

και

«Υπέρμετρα μεγάλη και σε μεγάλο βαθμό αδικαιολόγητη χαρακτηρίζει η Alpha Bank τη μείωση στις εισπράξεις από φόρο εισοδήματος στο ενδεκάμηνο του 2010, η οποία έφτασε το 12,9%, ποσοστό που αντιστοιχεί σε λιγότερους φόρους ύψους 1,9 δισ. ευρώ. Η εξέλιξη αυτή σύμφωνα με την ανάλυση που δημοσιεύεται στο τελευταίο εβδομαδιαίο δελτίο της τράπεζας οφείλεται «σχεδόν αποκλειστικά στη φοροδιαφυγή των ελεύθερων επαγγελματιών, εμπόρων, εισοδηματιών και αγροτών οι οποίοι, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2009, σε ποσοστό 83% πλήρωσαν μηδέν (0) φόρο εισοδήματος έναντι του 53% των μισθωτών. (και Εδώ)

Στις δημοσιεύσεις φαίνονται ανάγλυφα δύο από τις βασικές αιτίες της κρίσης που βιώνουμε. Ασυδοσία στο δημόσιο τομέα και εκτεταμένη φοροδιαφυγή στα μεσαία και ανώτερα  στρώματα της κοινωνίας, δύο χαρακτηριστικά του πελατειακού κράτους που σήμερα πιέζεται και καταρρέει. Γνωστές παθολογίες της ελληνικής κοινωνίας, αλλά όχι οι μόνες.

Υπάρχει μια συστηματική προσπάθεια να μπει στη σκιά των εξελίξεων ο ρόλος των οικονομικών ελίτ στην κρατική κρίση των ελλειμμάτων και του χρέους. Διότι το πελατειακό κράτος είχε και έχει πολλών ταχυτήτων πελάτες.

Αριστερό φλας, δεξιά στροφή;

του Γιάννη Πανούση, από την Ελευθεροτυπία, 17/01/2011

Καλοί μου άνθρωποι
πώς μπορείτε να σκύβετε
και να μη χαμογελάτε;
Ανοίχτε τα παράθυρα 

Γ. Ρίτσος, Εαρινή συμφωνία

Σ’αυτή την κρίσιμη φάση για τη χώρα, τα αριστερά κόμματα αποφάσισαν να βγάλουν τα εσώψυχά τους, αφήνοντας τον αριστερό πολίτη μόνο κι απροστάτευτο.

Ο ΕΛΕΓΧΟΣ των αριστερών πολιτικών δεν μπορεί να γίνεται με ιστορική αυτο-αναφορικότητα. Πρέπει να γαλβανιστεί μέσα στο αμόνι των ανασυνθέσεων και στο εκστρατευτικό σώμα των ανοικτών οριζόντων και ανοικτών συνεργασιών και όχι της κλειστής (περικυκλωμένης ή και αγκυλωμένης) εσωστρέφειας.

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ καλείται να συνδυάσει τη φαντασία των κινημάτων με ένα συγκεκριμένο στρατηγικό σχέδιο διακυβέρνησης. Η ηθική, η αισθητική και οι ευαισθησίες της Αριστεράς δεν κινδυνεύουν τόσο από την προγραμματική συμμετοχή της σε συνεργασίες διακυβέρνησης όσο από την αυτο-ακύρωση της πολιτικής της, εάν περιοριστεί στο να καταγγέλλει την άδικη κοινωνία, χωρίς να δέχεται να διαχειριστεί τα προβλήματα για μια πιο δίκαιη κοινωνία.

Γιατί δεν λύνεται το ασφαλιστικό; του Μάνου Ματσαγγάνη

Παρουσίαση του βιβλίου «Ασφαλιστικό: Μια μέθοδος ανάγνωσης» του Πλάτωνα Τήνιου (Αθήνα 13 Δεκεμβρίου 2010)

Νομίζω ότι τα βασικά ζητήματα έχουν ήδη τεθεί από τους προηγούμενους ομιλητές (τον Νίκο Χριστοδουλάκη και τον Γιάννη Στουρνάρα), καθώς και στο μήνυμα του Γιάννη Σπράου που διαβάστηκε στην αρχή. Πράγματι, ο επείγων χαρακτήρας του ασφαλιστικού (επείγων εδώ και 20+ χρόνια ...) οφείλεται στο ότι πρόκειται για ένα σύστημα χρεωκοπημένο. Ο Πλάτων Τήνιος μας θυμίζει στο βιβλίο του την απίστευτη ρήση του τότε προέδρου της ΓΣΕΕ ότι (σε ελεύθερη απόδοση) «μην ακούτε ότι το ασφαλιστικό θα χρεωκοπήσει: για να συμβεί αυτό θα πρέπει πρώτα να χρεωκοπήσει το κράτος». Θα μου άρεσε να διαβάσω μια συνέντευξη όπου ο δημοσιογράφος να ζητά από τον κ. Πολυζωγόπουλο να σχολιάσει αυτό που είχε προφητικά δηλώσει το 2001.

 

Όλο το κείμενο εδώ:

http://mhmadas.blogspot.com/2011/01/blog-post_04.html

Είσαι αισιόδοξος ή απαισιόδοξος;

του Γιάννη Βούλγαρη*

Είσαι αισιόδοξος ή απαισιόδοξος; Κοινότατη ερώτηση σε μέρες κρίσης και πρωτοχρονιάς.
Αν απαντάς απαισιόδοξος, καθαρίζεις αμέσως. Κανείς δεν εκπλήσσεται ούτε ζητά περαιτέρω εξηγήσεις.
Το πρόβλημα προκύπτει αν απαντήσεις ότι υπάρχουν χαραμάδες αισιοδοξίας, ότι μπορεί να τα καταφέρουμε. 
Γιατί αμέσως ακολουθεί το ερώτημα "να καταφέρουμε τι;".

Εδώ οι απαντήσεις υποχρεωτικά κλιμακώνονται ως προς το περιεχόμενο και τον χρόνο. 

Για ολόκληρο το κείμενο πατήστε εδώ:
 http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2011/01/blog-post_09.html

Άλλο εικονοκλάστης ιστορικός, άλλο επαγγελματίας μύωψ.

Μια απάντηση του Χ. Α. Χωμενίδη στους Σ. Καλύβα και Ν. Μαραντζίδη, The books' journal τχ.1

"Ο Στάθης Καλύβας δίνει τέτοια έμφαση στις προσωπικές αντιθέσεις μεταξύ των ανθρώπων στις τοπικές κοινωνίες (οι οποίες υπό τις έκνομες κατοχικές και μετακατοχικές συνθήκες βρήκαν έδαφος πρόσφορο για να εκτονωθούν) ώστε, διαβάζοντάς τον, να σου δημιουργείται συχνά η αίσθηση ότι κύριο διακύβευμα του Εμφυλίου δεν στάθηκε το κοινωνικό καθεστώς της Ελλάδας όσο το ξεκαθάρισμα επιμέρους περιουσιακών -και ερωτικών ακόμα- διαφορών. Ο Μαραντζίδης δίνει τέτοιο βάρος στη συμμετοχή Σλαβομακεδόνων στον Δημοκρατικό Στρατό που ώρες ώρες κάνει τον Εμφύλιο να φαντάζει σαν μια εκρηκτική φάση του Μακεδονικού Ζητήματος, η οποία οδηγήθηκε μοιραία προς το τέρμα της όταν ο Τίτο έκλεισε τα σύνορα της Γιουγκοσλαβίας στους αντάρτες…"

Για ολόκληρο το κείμενο πατήστε εδώ:  

http://politicalreviewgr.blogspot.com/2011/01/blog-post_3133.html

Παναγιώτης Κουτσοπίνης: 28 προτάσεις –συμβολή της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ για διέξοδο από την οικονομική κρίση με όρθια την κοινωνία.

http://www.ananeotiki.gr/el/readText.asp?textID=5482
Από την ομιλία -παρέμβαση του Προέδρου της ΔΗΜ.ΑΡ. Φώτη Κουβέλη στο ΓΚΛΟΡΙΑ 20/12/10