Η βουλή μας αποφάσισε να με καλέσει αύριο να προσέλθω στην
κάλπη και να ψηφίσω στο δημοψήφισμα.
Για πρώτη φορά δυσκολεύτηκα τόσο να απαντήσω στα ερωτήματα
που η πραγματικότητα, όπως τουλάχιστον την αντιλαμβάνομαι εγώ, μου έβαζε.
Προσπάθησα να δω τις συνέπειες που ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ θα
έχει.
Μάταιος κόπος. Αδιέξοδο λόγω των συγκρουόμενων συνεπειών.
Αισθάνθηκα λύτρωση όταν πέτυχα να αποφλοιώσω όλα τα
"μεγάλα" και τα "μικρά" και να φθάσω, στο σημαντικό για
μένα, διπλό ερώτημα:
11)
Οφείλω να πάω να ψηφίσω? Αν θέλω να είμαι
πολίτης και όχι κάτι άλλο, αναμφισβήτητα ΝΑΙ
22) Τι να
επιλέξω? ΝΑΙ ή ΟΧΙ ? Γνώμονας πρέπει να είναι πιο είναι το ποιο σημαντικό. Ποιο
είναι αυτό? Για μένα είναι και νομίζω ότι πρέπει να είναι η συνέχιση του αγώνα της
απελευθέρωσης του ατόμου που άρχισε με τον Διαφωτισμό και την Γαλλική
επανάσταση, συνεχίστηκε με την Οκτωβριανή επανάσταση, την αντιφασιστική-
αντιναζιστική αντίσταση, τον αντιαποικιακό-αντιιμπεριαλιστικό και απελευθερωτικό
αγώνα, την αντίσταση σε κάθε κίνηση εξευτελισμού των θεμελιωδών αξιών της
ανθρώπινης ύπαρξης και της υποδούλωσης του ελεύθερου πνεύματος και του
ελεύθερου λόγου.
Η επιλογή είναι πλέον εύκολη για
μένα.
Ίσως και για όλους και όλες που
θέλουν να σεβαστούν τις εκατόμβες αυτών που θυσιάστηκαν για να μπορώ και εγώ να
έχω λόγο. Να είμαι πολίτης και όχι υπήκοος.
Να έχω άποψη και με την ψήφο μου θέση
για το μέλλον το δικό μου και της πατρίδας μου.
« Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του
φόβου αισθάνονται
ζυγό δουλείας ας έχωσι, θέλει
αρετή και τόλμη η ελευθερία» Ανδρέας Κάλβος.
