Αναδρομή... Φτάνοντας στην εποχή της ίδρυσης και της δημιουργίας του άλλου κόμματος της αριστεράς…

Κοιτώντας πίσω...φτάνοντας στην εποχή που το όνειρο της ίδρυσης και δημιουργίας του άλλου κόμματος της αριστεράς, της Δημοκρατικής Αριστεράς, του ανοικτού κόμματος στην κοινωνία, του σύγχρονου στην λειτουργία και στις δομές κόμματος των μελών, του κόμματος του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού και της Οικολογίας, έδινε ελπίδα και δύναμη…

Όταν το όνειρο  δεν είχε κατακρεουργηθεί... από την αναπαραγωγή της παλαιοκομματικής μεθοδολογίας και του συγκεντρωτικού μοντέλου της «πεφωτισμένης ηγεσίας και των ισορροπιών των κονκλαβίων», της τακτικής των προειλημμένων αποφάσεων των κεκλεισμένων θυρών, κληρονομιά θητείας σε κομματικούς μηχανισμούς απολυταρχικού χαρακτήρα και  νεο-παλαιο-κομμουνιστικής μεθοδολογίας και του αριβισμού της επαγγελματικής κομματικής σταδιοδρομίας και αποκατάστασης…  

Τότε που η προσδοκία ότι κάτι καινούργιο γεννιέται στο πολιτικό σκηνικό,  μαζί με αρκετούς άλλους φίλους πιστεύαμε ότι όλοι θα γινόμασταν «οι Δημαρίτες» της Δημοκρατικής Αριστεράς, που θα πραγμάτωναν τις ιδρυτικές μας αρχές και διακηρύξεις  και όχι «οι σύντροφοι από τα παλιά» που ξανακάνουν τα παλιά…,  

Τότε που οι «μη μυημένοι» πιστεύαμε ότι όλοι μαζί θα ανοίγαμε έναν καινούργιο δρόμο, υπόδειγμα για το πολιτικό σύστημα και θα ήμασταν η ελπίδα της ελληνικής κοινωνίας για μια ουσιαστικά Δημοκρατική Ελλάδα... απαλλαγμένη από τους κάθε λογής επιβήτορες...

Σιγοτραγουδούσαμε ελπίζοντας και παίρναμε δύναμη ο καθένας να προσφέρει με ανιδιοτέλεια στον κοινό σκοπό...

Φαίνεται ότι είμασταν λίγοι και αδύναμοι, οι ρομαντικοί και αθώοι... φαίνεται ότι ήταν πάρα πολλοί και δυνατοί «οι σύντροφοι από τα παλιά» που ξανακάναν τα παλιά …

Ορισμένοι εξακολουθούν να τα ξανακάνουν… έμπειροι στο παλαιοκομματικό παιχνίδι…

Κοιτώντας γύρω, σήμερα, γεμίζεις με ερωτηματικά...

Ερωτηματικά που ζητούν απάντηση στο προσεχές συνέδριο…

24/9/2014

Παναγιώτης Κουτσοπίνης

Όταν φεύγουν «τα βαρίδια» το άλμα προς τα εμπρός είναι πλέον δυνατό…

Επανειλημμένα έχω διατυπώσει δημοσίως τις απόψεις μου. Μεταξύ αυτών και : 

"... Υπάρχουν στην Δημοκρατική Αριστερά και οι Δημαρίτες... Είναι αυτοί που πίστεψαν και πιστεύουν στην αναγκαιότητα ύπαρξης της ΔΗΜ.ΑΡ., με τις ιδρυτικές της αρχές και διακηρύξεις...

Ορισμένοι στα υψηλά ηγετικά κλιμάκια, για τους δικούς τους λόγους, την διολίσθησαν στα "θολά νερά" των υπογείων διαδρομών… προς "ελιές και ποτάμια"...

Το ότι «επαγγελματίες της πολιτικής» και επαγγελματικά στελέχη συμπαρασύρουν και ορισμένα στελέχη και μέλη του κόμματος δεν σημαίνει ότι η ΔΗΜ.ΑΡ. θα έχει πρόβλημα επιβίωσης…

Όταν φεύγουν «τα βαρίδια» το άλμα προς τα εμπρός είναι περισσότερο από πριν δυνατό…

Το ζήτημα είναι αν το άλμα προς τα εμπρός μπορεί να γίνει με το συνέδριο… με τον εκδημοκρατισμό του κόμματος και το άνοιγμά του στα μέλη και στην κοινωνία...

Βάζοντας ένα τέλος στην πεπατημένη παλαιοκομματική τακτική των «ηγετικών πεφωτισμένων κλειστών κονκλαβίων» … και των παραγώγων της πολιτικής «Ελέω Θεού Βασιλεύς»…"

Με την νέα τεχνολογία του διαδικτύου η συμμετοχή των μελών και των στελεχών στην ζωή, στην λειτουργία αλλά και στις άμεσες αποφάσεις του κόμματος είναι απόλυτα δυνατή και για τον εκδημοκρατισμό της ΔΗΜ.ΑΡ απόλυτα απαραίτητη. 

Δικτυακή μετάδοση και δυνατότητα παρέμβασης στις συνεδριάσεις των οργάνων με δικαίωμα ψηφοφορίας των μελών για τις σημαντικές αποφάσεις...

Σχηματισμός ψηφοδελτίων και ειδικά του Επικρατείας μετά από ψηφοφορία των μελών... Έτσι προστατεύεται και ο κάθε πρόεδρος, να μην έχει την απόλυτη ευθύνη, αλλά και το κόμμα που παίρνουν τα μέλη του συλλογικά την ευθύνη...

Αυτά και πολλά άλλα αν δεν θέλουμε να είμαστε ένα αρχηγικό κόμμα με ότι αυτό συνεπάγεται... κονκλάβια κλπ...

Μπορεί οι "παρέες" να γράφουν ιστορία αλλά οι "θεσμοί" και οι "διαδικασίες" διασφαλίζουν από τις "ιστορικές καταστροφές"...

Ας ανοίξουμε πλέον τον δρόμο για το "άλλο κόμμα" που υποσχεθήκαμε με τις ιδρυτικές μας διακηρύξεις... Διότι, δυστυχώς, κάναμε αναπαραγωγή κομματικών δομών και λειτουργίας "παλαιάς κοπής"...

Θα τολμήσουμε να κάνουμε το κόμμα «όχημα νέας τεχνολογίας και σύγχρονων προδιαγραφών λειτουργίας» ή θα επιμείνουμε στην αναπαραγωγή «οχήματος ξεπερασμένης τεχνολογίας και παλαιών παλαιοκομματικών προδιαγραφών» ???

Το ερώτημα αυτό, το έθεσα στην ιδρυτική μας συνδιάσκεψη. Δυστυχώς παραμένει επίκαιρο!!! 

11-09-2014

Παναγιώτης Κουτσοπίνης