Η πολιτική μας ύπαρξη πρέπει να είναι για τα δύσκολα …και αιτιολογείται στα δύσκολα. *

Η δημιουργία της Δημοκρατικής Αριστεράς έγινε με την προσδοκία και την υπόσχεση τομών.

Τομή στην Αριστερά , το άλλο κόμμα και η άλλη Αριστερά, το κόμμα του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού που δεν θα ήταν στον ρόλο της «φωνασκούσας και πετροβολούσας αριστεράς του όχι σ΄όλα», αλλά του υπεύθυνου σχηματισμού της κυβερνητικής και κυβερνώσας αριστεράς.

Τομή στην Πολιτική με το ξεπέρασμα των διχαστικών στρατηγικών της άγονης αντιπαράθεσης και περιχαράκωσης, ξεπερνώντας τα καταστροφικά για την χώρα εμφυλιοπολεμικά παρελκόμενα. Ανοίγοντας τους δρόμους διαλόγου, συναίνεσης και συνεργασίας με συμβιβασμούς για κοινούς στόχους προόδου, χωρίς ιδεοληψίες και εμμονές.

Την επομένη των εκλογών του Ιουνίου η ΔΗΜ.ΑΡ. είχε να διαχειριστεί τα συγκεκριμένα δεδομένα:

·         Αποτέλεσμα εκλογών.

·        Θέσεις του συνεδρίου της

·        Προεκλογικό Πρόγραμμα

·        Κεντρικό σύνθημα - διακήρυξη Κόμμα Ευθύνης, Αριστερά της Ευθύνης (εκλογές Μαΐου)

·         Εντολή για λύση-Η Ελλάδα δεν θα μείνει ακυβέρνητη -«θα κάνουμε τα πάντα για να έχει η χώρα κυβέρνηση» (εκλογές Ιουνίου)

·        Τα επτά σημεία κυβερνητικής πολιτικής και τα δέκα μέτρα άμεσης εφαρμογής.

·        Την διαχείριση των εντολών διερεύνησης σχηματισμού κυβέρνησης.

Η πολιτική ειλικρίνειας της ΔΗΜ.ΑΡ., για την οποία μέλη και φίλοι μπορούν να είναι και είναι υπερήφανοι, σε συνδυασμό με το εκλογικό αποτέλεσμα έφερε το κόμμα στο επίκεντρο των πολιτικών εξελίξεων και στην «σέντρα».

Η επιλογή της ηγεσίας να προστρέξει στην στήριξη του πρώτου εντολοδόχου –Αντ. Σαμαρά/ΝΔ,  για σχηματισμό κυβέρνησης, με παρούσα την δημόσια δηλωμένη άρνηση του δευτέρου υποψηφίου εντολοδόχου, Αλέξη Τσίπρα/ΣΥΡΙΖΑ για αποδοχή εκ μέρους του εντολής διερεύνησης και την αντικειμενική και πλήρη αδυναμία του τρίτου, Ελ. Βενιζέλου/ΠΑΣΟΚ,  τουλάχιστον για μένα, δημιουργεί ερωτηματικά.

Δεν γνωρίζω όλα τα στοιχεία και τις εκτιμήσεις του προέδρου Φ. Κουβέλη και του ηγετικού κλιμακίου,  που αποτέλεσαν το υπόβαθρο για την επιλογή σχηματισμού κυβέρνησης στην 1^η εντολή. Επομένως και δεν μπορώ να έχω τεκμηριωμένη θέση επ΄αυτού.

Θεωρώ όμως ότι η μεθόδευση της απόφασης, όπως την παρακολούθησα στις δύο συνεδριάσεις της Κ.Ε. , δεν ήταν η πλέον αρμόζουσα για την περίπτωση και άφησε περιθώρια παρεξηγήσεων και ίσως εσφαλμένων εντυπώσεων και συμπερασμάτων, πράγμα που δυστυχώς ίσως αποδειχθεί φθοροποιό για το κόμμα.

Έχουμε τελικά το δεδομένο ότι  η ΔΗΜ.ΑΡ. στηρίζει με ψήφο εμπιστοσύνης την συνεργατική κυβέρνηση ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜ.ΑΡ. και κατόπιν υποδείξεώς της υπάρχουν υπουργοί και υφυπουργοί «φίλα προσκείμενοι στο κόμμα».

Με επιτυχία, για πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία του τόπου, τα τρία κόμματα επεξεργάστηκαν από κοινού ένα κείμενο - πλαίσιο προγραμματικής σύγκλισης της Κυβέρνησης Εθνικής Ευθύνης, στο οποίο θέσεις της ΔΗΜΑΡ αποτελούν κομβικά σημεία κυβερνητικής πολιτικής.

Η απόφαση μη συμμετοχής «επωνύμων στελεχών» στο υπουργικό συμβούλιο δημιουργεί εύλογα και πολύμορφα ερωτηματικά.

Για την αποκατάσταση της αλήθειας

ΔΗΛΩΣΗ

Σε δημοσιεύματα, φέρομαι ότι είμαι μεταξύ αυτών «που καταψήφισαν την κυβερνητική συμμετοχή» (ΑΥΓΗ, Παπαγιάννης Κώστας, 21/6/12) και  «για παραμονή της ΔΗΜΑΡ στην αντιπολίτευση» (http://www.inews.gr/253  &  http://www.matrix24.gr/2012/06/#more-83133) , κ.λ.π.

Για την αποκατάσταση της αλήθειας είμαι υποχρεωμένος να δηλώσω ότι:

α) δεν είμαι μέλος της Κ.Ε. και δεν συμμετείχα στην ψηφοφορία.

β) παρακολούθησα την συνεδρίαση της Κ.Ε. ως όφειλα,  με την ιδιότητα του υποψήφιου του κόμματος στις προηγούμενες εκλογές και του μέλους της γραμματείας της Π.Ε. της Β΄ Αθήνας.

γ) δεν τοποθετήθηκα ως ομιλητής επί του θέματος και της εισηγήσεως.

Είναι προφανές και πέραν κάθε αμφισβήτησης ότι, η «πληροφορία» προς τα δημοσιογραφικά γραφεία είναι ανυπόστατη και χαλκευμένη.

Είναι θλιβερό ότι η ιστορική ΑΥΓΗ αναπαράγει «ειδήσεις» χωρίς να τηρεί την δημοσιογραφική δεοντολογία ελέγχου και διασταύρωσης των πληροφοριών της.

Δυστυχώς συγκεκριμένο «περιβάλλον» , πηγών πληροφόρησης και επικοινωνίας, χρησιμοποιεί την θέση του και τις προσβάσεις του στα μέσα ενημέρωσης, όχι μόνο για την προώθηση συγκεκριμένων θέσεων και προσώπων, αλλά και δεν διστάζει στην μεθοδευμένη προσπάθεια συνειδητής απαξίωσης και σπίλωσης στελεχών του κόμματος.

Ζητώ από τα αρμόδια θεσμικά όργανα του κόμματος, να καταδικάσουν τέτοιες ενέργειες, να περιφρουρήσουν την δημοκρατική και ομαλή λειτουργία του κόμματος και να προστατέψουν τα μέλη του κόμματος από «συντροφικά μαχαιρώματα».

Τέλος,  σε ότι αφορά την πολιτική μου τοποθέτηση  επί του θέματος της συμμετοχής της Δημοκρατικής Αριστεράς στην κυβέρνηση, αυτή θα εκφραστεί στα αρμόδια όργανα και σε αρθρογραφία.

22/6/2012

Παναγιώτης Κουτσοπίνης

   

Με την Δημοκρατική Αριστερά γιατί υπάρχει η λύση!

Τα σημάδια ήταν πολλά, αρκεί να ήθελε κανείς να τα διαβάσει...

" Ένα είναι βέβαιο: το επιχείρημα της άγνοιας δεν ισχύει πια. Για κανέναν!!!"    Χάλκινη αυγή... Tου Παντελη Μπουκάλα, Καθημερινή, 8.6.12
Δεν βγήκε τώρα το φίδι του φασισμού από το αυγό του. Και δεν άρχισε τώρα να δαγκώνει. Τα θύματά του ήταν ήδη πολλά, Ελληνες και ξένοι· σπασμένα πλευρά και κεφάλια ανοιγμένα από λοστάρια, και βέβαια από το κοντάρι της ελληνικής σημαίας, η οποία ατιμάζεται κατ’ εξακολούθηση, έτσι όπως χρησιμοποιείται σαν άλλοθι της φασιστικής βαναυσότητας. Αρκετά είναι και τα μέλη της συμμορίας (όπως πια την αποκαλεί ακόμα και ο κ. Καρατζαφέρης) που είτε φιλοξενήθηκαν ήδη σε φυλακές για ποινικά αδικήματα πατριωτικού περιεχομένου είτε εκκρεμούν δίκες εις βάρος τους, για ανάλογα ανδραγαθήματα. Εις εξ αυτών, ο κ. Κασιδιάρης, εκπρόσωπος Τύπου της Χ.Α., πέταξε νερό στην κ. Δούρου, σε ζωντανή τηλεμετάδοση, κι αμέσως μετά έδειρε λεβέντικα και καραμπουζουκλίδικα την κ. Κανέλλη. Επειδή, από πάντα και για πάντα, το μοναδικό επιχείρημα του φασισμού είναι η βία, η φίμωση, ο τρόμος. Το «εγέρθητο» εν ολίγοις και το «σκασμός». Ολα αυτά τα χρόνια, ωστόσο, της επώασης και των πρώτων εμφανίσεων (σε «αντιδιαδηλώσεις», σε γήπεδα, σε πογκρόμ εναντίον μεταναστών υπό το πρόσχημα της προστασίας των γερόντων), είτε κάναμε πως δεν βλέπαμε είτε υποβαθμίζαμε τα γεγονότα, με τη βολική εξήγηση των «μεμονωμένων περιστατικών» και των «τυχαίων συμβάντων». Αλλά η πραγματικότητα δεν παύει να υπάρχει επειδή κάποιοι αποστρέφουν το βλέμμα τους από αυτήν. Κι ας χώνει το κεφάλι της στην άμμο η στρουθοκάμηλος, η λεοπάρδαλη δεν σταματάει να τη φερμάρει. Για να μη μιλήσουμε για τις ύαινες. Δεν δικαιούμαστε, λοιπόν, να παριστάνουμε τους έκπληκτους, τους εμβρόντητους, τους συννεφοπεσμένους. Τα σημάδια ήταν πολλά, αρκεί να ήθελε κανείς να τα διαβάσει. Η κατάρρευση της πολιτικής ώς τη σχεδόν πλήρη αναξιοπιστία και απαξία άφησε πίσω της, ανάμεσα στα συντρίμμια της ηθικής και της ευθύνης, ένα μεγάλο κενό. Και τρύπωσε εκεί ό,τι πιο σκοτεινό και επικίνδυνο: η επιθετική μισαλλοδοξία, ο νεοναζισμός, ο άνανδρος τραμπουκισμός εναντίον όσων έχουν άλλο χρώμα δέρματος ή άλλο χρώμα πολιτικού φρονήματος. Κοινωνικό είναι λοιπόν το ζήτημα, άρα πολιτική θα μπορούσε να είναι η θεραπεία του. Ενα κομμάτι της κοινωνίας, ωθούμενο από γνήσια ή καλλιεργημένη ανασφάλεια, από αυθεντικά ρατσιστικά αισθήματα, από τυφλή διάθεση τιμωρίας του «κατεστημένου» ή από έναν «πατριωτισμό» που, για να κρατήσει καθαρό το αίμα της φυλής, δεν διστάζει να χύσει το αίμα των «ακαθάρτων», έστειλε τον κ. Μιχαλολιάκο στον Δήμο Αθηναίων, παρέα με τους μπράβους του. Κι ένα πολύ πιο μεγάλο κομμάτι έδωσε στους σκοτειναυγίτες υψηλό ποσοστό τον Μάιο. Ετσι, εκτός από τα μαχαίρια, τις σιδερογροθιές και τα λοιπά αγχέμαχα που διέθεταν, οι χάλκινοι νεοναζιστές απέκτησαν και την ασπίδα του 7%. Πρόσθεσαν στον οπλισμό τους τον θώρακα που τους έδωσαν 400.000 ψηφοφόροι, τους οποίους έκτοτε επικαλούνται σαν άλλοθι για κάθε αγριότητά τους. Ενα είναι βέβαιο: το επιχείρημα της άγνοιας δεν ισχύει πια. Για κανέναν.

Η ώριμη και υπεύθυνη αριστερή επιλογή !!!