Ηγετική, ανθρώπινη και αξιοπρεπής παρουσία

Εξαιρετικός ο πρόεδρος Φ. Κουβέλης στο ΣΚΑΪ σήμερα. Όχι μόνον ουσιαστικός, όπως πάντα,  καθαρός λόγος αλλά και δυναμικός.

Η ναρκισσιστική κοινωνία στις τρικυμιώδεις θάλασσες της παράνοιας.

εικόνα από το captain-christos.blogspot.com

Όλοι, ή σχεδόν όλοι, οικτίρουν εαυτούς και αλλήλους για την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει αυτοί οι ίδιοι και η χώρα.

Δημιουργείται, νομίζω εύλογα, η εξής  απορία:

Θα μπορούσε να είναι διαφορετικά???

Όταν ολόκληρη η μεταπολιτευτική κοινωνία είχε την γνωστή πορεία για δεκαετίες???  Όταν η συντριπτική πλειοψηφία των ενηλίκων πολιτών υπέκυπτε καθημερινά στα πιο «ταπεινά», πολλές φορές  «κτηνώδη» και αποβλακωτικά συνθήματα της κάθε λογής πολιτικής ηγεσίας???

Ηγεσίας η οποία θώπευε παντοιοτρόπως, αγεληδόν  και κατ΄άτομο, την ίδια κοινωνία στις πιο αντικοινωνικές, ατομικές και συλλογικές, εκδηλώσεις???.

Η έλλειψη κοινωνικής παιδείας και κοινωνικής συνείδησης πολίτη, η ανεπάρκεια «πολιτικής αγωγής», είχε ως συνέπεια την μη δημιουργία και τη μη ύπαρξη του αισθήματος «εμείς» στην ελληνική κοινωνία.

Η ελληνική κοινωνία δεν κατόρθωσε στην νεοελληνική της ιστορική διαδρομή να δημιουργήσει και να αποδεχτεί μια ορθολογισμένη σχέση κράτους-πολίτη, και μια ισορροπία δικαιώματος-υποχρέωσης.

Αυτά, μαζί με πολλά άλλα, και σε συνδυασμό με τις πολιτικές προσωπικότητες που κυριάρχησαν στις δεδομένες συνθήκες, ήταν οι υπάρχουσες προϋποθέσεις για την προδιαγεγραμμένη πορεία της χώρας με πλέον, απτό αποτέλεσμα μια οδυνηρή ολική οικονομικο-πολιτικο-κοινωνική χρεοκοπία.

Και δυστυχώς έχω την αίσθηση ότι, η κοινωνία ως σύνολο δεν έχει αντιληφθεί ακόμη σε όλο το εύρος, το πόσο απέχει η «αυτοεικόνα της μεγαλειότητάς της » από τη πραγματικότητα, και συνεχίζει να κακοποιεί την αλήθεια και συνοδοιπορεί με τον άκρατο λαϊκισμό του τύπου "η κακιά Μέρκελ, και ο ζηλιάρης φιλανδός...".

Μια κατάσταση όπου το συναίσθημα έχει εντελώς επικυριαρχήσει της λογικής σκέψης και διαφαίνεται ότι η ελληνική κοινωνία κολυμπά πλέον στις τρικυμιώδεις θάλασσες της παράνοιας.

Τώρα αν αποδέχεται το «εκλογικό σώμα» αυτό, το οποίο οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι αποδέχεται, είναι σαν η κοινωνία να θέλει και να αποδέχεται «ότι ο βιαστής της μπορεί να γίνει ο ψυχοθεραπευτής της»…

Ο «αποτυχημένος νάρκισσος»  μπροστά στα συντρίμμια της αυτοεικόνας του γίνεται επικίνδυνος.

Και λαμβάνοντας υπ΄όψιν τα ποιοτικά στοιχεία της κυρίαρχης πολιτικής ελίτ,  το σύστημα Παπανδρέου/Βενιζέλος-Σαμαράς/Καρατζαφέρης – Παπαρήγα/Τσίπρας,  η επικινδυνότητα της ναρκισσιστικής ελληνικής κοινωνίας πολύ φοβάμαι ότι σύντομα θα γίνει αμιγώς αυτοκαταστροφική.

Με ότι μπορεί να συνεπάγεται και τι θα επιφέρει αυτό…

Π. Κουτσοπίνης

26/9/2011

Για τις ψήφους της συναλλαγής... και των "καταναλωτών"...και η αριστερή προσχώρηση στο πελατειακό σύστημα

"...Ο λαϊκισμός είναι, ο τρόπος να προσπαθείς να κρατάς τους πιθανούς ψηφοφόρους σου ικανοποιημένους, εξυπηρετώντας στο μέτρο των δυνάμεών σου κάθε λογική και παράλογη απαίτησή τους..."  

"...λαϊκιστικά δόγματα, που ανθίζουν λόγω της οριστικής έξωσης του δημοκρατικού διαλόγου, χωρίς κραυγές και αλαλαγμούς αλλά με ορθολογικά επιχειρήματα, από τη δημόσια σφαίρα..."
"...για να συγκαλυφθεί η πιθανότητα να κοιταχτεί αυτή η κοινωνία στον καθρέφτη, να συνειδητοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος που αντιμετωπίζει, να αντιληφθεί τι την οδήγησε ως εδώ, να προσανατολιστεί σε σχέση μ’ αυτό που είναι και που μπορεί να κάνει..." 
"...Η αριστερή προσχώρηση στο λαϊκισμό σημαίνει την εγκατάλειψη τόσο της υπεράσπισης των καθολικών αξιών και του δημοσίου συμφέροντος όσο και του ορθολογικού, νηφάλιου και υπεύθυνου τρόπου να τοποθετείται απέναντι στα πράγματα.  Η αριστερά αποχαιρετά έτσι τη διαφωτιστική κληρονομιά από την οποία προέρχεται και βουτάει με το κεφάλι στο μεταμοντέρνο σύμπαν στο οποίο αδυνατεί να προσανατολιστεί ο οποιοσδήποτε, πόσο μάλλον η ίδια..." [1]
Στον απόηχο των  λεχθέντων στην ΔΕΘ από τους πολιτικούς αρχηγούς και τους κάθε είδους εκπροσώπους και σχολιαστές, υμνητές κλπ, αναδημοσιεύω σήμερα ένα, κατά την άποψή μου, σημαντικό κείμενο του Θανάση Πολλάτου από τον ιστότοπο arguments.gr. (Π.Κουτσοπίνης)


Ο λαϊκισμός, οι πελατειακές σχέσεις και η αριστερά

Ο Νομπέρτο Μπόμπιο, στο βιβλίο του Το μέλλον της δημοκρατίας κάνει μια πολύ χρήσιμη διάκριση μεταξύ της ψήφου γνώμης και της ψήφου συναλλαγής. 

Οι πολίτες που ψηφίζουν σύμφωνα με τη γνώμη τους ψηφίζουν το κόμμα ή τον πολιτικό που ανταποκρίνεται στις δικές τους αξίες, εκείνο που πιστεύουν πως θα υπηρετήσει καλύτερα το δημόσιο συμφέρον. 

Αντίθετα, κάποιοι άλλοι πολίτες ψηφίζουν σύμφωνα με το ατομικό τους συμφέρον, προτιμούν το κόμμα ή τον πολιτικό που θα τους εξυπηρετήσει καλύτερα με σκοπό να ωφεληθούν οι ίδιοι από αυτή τους την επιλογή. 

Προεκτείνοντας περαιτέρω την επισήμανση του Μπόμπιο πως η ψήφος συναλλαγής υποκαθιστά όλο και περισσότερο την ψήφο γνώμης θα λέγαμε ότι σιγά σιγά και τα ίδια τα κόμματα εξελίσσονται σε κόμματα συναλλαγής υιοθετώντας και ενσαρκώνοντας το μοντέλο του πελατειακού πολιτικού συστήματος. 

Ο ρόλος των κομμάτων δεν είναι πια να αντιπροσωπεύουν συγκεκριμένες ιδεολογίες, αλλά να εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα. Τα συμφέροντα αυτά δεν είναι μόνο συμφέροντα μεγαλοεκδοτών, μεγαλοεργολάβων κ.λπ., αλλά και συμφέροντα απλών «καταναλωτών» που θέλουν να ικανοποιήσουν τα μικροσυμφέροντά τους: να διορίσουν το παιδί τους στο δημόσιο, να μεταθέσουν ευνοϊκά το γιο τους που υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία κ.λπ. 

Ονομάζω τα άτομα που συνδιαλέγονται με την πολιτική εξουσία με αυτόν τρόπο καταναλωτές και όχι πλέον πολίτες, υπονοώντας πως η πολιτική σφαίρα αποκτά πλέον τα χαρακτηριστικά της οικονομικής σφαίρας (της καπιταλιστικής αγοράς), καθώς οι όροι με τους οποίους λειτουργεί είναι όροι οικονομικοί (συμφέρον, συναλλαγή κ.λπ.).

Το πελατειακό σύστημα συνιστά μια μορφή του γενικού εξοικονομισμού της πολιτικής δηλαδή της ιμπεριαλιστικής κατάληψης της δημόσιας (αλλά και της ιδιωτικής) σφαίρας από τον οικονομισμό. Λέγοντας οικονομισμό, λοιπόν, δεν πρέπει να εννοούμε μόνο την τοποθέτηση της οικονομίας στο επίκεντρο των ενασχολήσεων μιας κοινωνίας, αλλά και τη σταδιακή μόλυνση όλων των τομέων της ανθρώπινης δραστηριότητας με τους όρους λειτουργίας, τις νόρμες και τις αξίες που ως σήμερα βασίλευαν μόνο στην οικονομική σφαίρα. Στα πλαίσια αυτά, οι ανθρώπινες σχέσεις μπορεί επίσης να βασίζονται στο συμφέρον, οι πολιτικές δυνάμεις να συναλλάσσονται με τους καταναλωτές και τους υποστηρικτές τους, οι άνθρωποι να «επενδύουν» συναισθηματικά  στους άλλους, να κάνουν συναισθηματικά ανοίγματα ανάλογα των χρηματιστηριακών κ.λπ.

Αυτή είναι η Ελλάδα...!?!?!?

Στην Ελλάδα του μεταπολιτευτικού ξεπεσμού είσαι… ότι δηλώσεις…

ή όταν μια γελοιογραφία συμπυκνώνει την ιλαροτραγικότητα μιας κατάστασης…

Του Κώστα Κουφογιώργου από την Πολιτική Γελοιογραφία

...ΑΣ ΦΡΟΝΤΙΖΑΜΕ......

Είναι δύσκολη η περίοδος που διανύουμε, ο καθείς στην ατομικότητά του αλλά και ως μέρος - στοιχείο του κοινωνικού συνόλου αυτής της χώρας. 

Ο αναστοχασμός της πορείας, πως φτάσαμε ως εδώ, δυστυχώς για όλους  πρέπει να είναι, ουσιαστικός, πολύπλευρος, βαθύς και αληθινός, όσο και άν είναι για πάρα πολλούς επώδυνος. Γιατί είναι πλέον στην κυριολεξία μονόδρομος. Άν θέλουμε να βγούμε στο "ξέφωτο"....

Αλίευσα το παρακάτω στο blog "μη μαδάς τη μαργαρίτα" ως σχόλιο του δημοσιεύματος του φίλου leo (Λεωνίδα Καστανά): "Νοσταλγός της παλιάς "σοσιαλιστικής" Ελλάδας", και το αναρτώ γιατί πιστεύω ότι και τα δύο  συνεισφέρουν στον αναστοχασμό της πορείας. Γιατί δεν ήταν... Θεού θέλημα... να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Όλοι, μα όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης, ο καθένας από τη θέση του, το ρόλο του, την ψήφο του...

Τώρα άν κάποιοι τις αποποιούνται...και άν ...οι βιαστές θέλουν να παίξουν το ρόλο του ψυχοθεραπευτή στο θύμα...τότε... (Π. Κουτσοπίνης)

 

Ας φρόντιζαν (Σατιρική εκδοχή 2009)
Στην μνήμη Κ. Καβάφη

Κατάντησε ανέστια και πόρνη
αυτή η μοιραία χώρα
κα τι ‘θε να γενή τώρα ;
………………………………………………………………
Mεταπολιτευτικά
ατομικά και εθνικά
το χρέος και το έλλειμμα
όλο και διογκούται
ως ανδρικόν μόριον εντός κόλπου
τέως ξανθών πλουσίων τουριστριών
ροδαλών και παχουλών
(μπριτζόλα μες τα ξύγκια)
με καταθέσεις άφθονες-μυρμήγκια
που απ’ τον βορρά για να ξεχειμωνιάσουν
ήρθαν, αγόρασαν και σπίτια

Ναι.. δεύτερη κατοχή .. εμείς οι άλλοτε ωραίοι
τι πρέπει ; - να το κάνουμε- πνιγμένοι μες τα χρέη
άλλοι γκαρσόνια κι άλλες καμαριέρες
τρίτη δουλειά επιάσαμε, που ναι οι παλιές οι μέρες;
υπάκουοι πηδώντας Τευτονικές γραίες
που πριν σαράντα χρόνια μας φαίνονταν ωραίες
στο Σύνταγμα, την Πλάκα (τα καμάκια)
μιας και οι δικές μας είχανε μουστάκια
κι ασφυκτικό μαρκάρισμα απ΄το σπίτι.

Στην Ιο, την Πάρο ή την Κρήτη
μαθήματα έρωτα και ..ξένων γλωσσών
η ανάγκη των ωρών , των ορμονών
μα τώρα είναι το πλήθος τόσων αναγκών

Δεν είμαστε πλέον νέοι αλλά μ’ άριστη υγεία
Πατήσαμε μόλις τα πενήντα τρία
καλά μυαλά (;) από χωριό με δυό-τρία πτυχία
με μιάμιση γλώσσα : φταινε τ’ αστεία
που μας οδήγησαν σ΄ αυτήν την τραγωδία
(λέξη ελληνική παγκόσμιας ισχύος)

Με δανεικά ζήσαμε από το ’81
πρώτα ρούχα ιταλικά :ντύσιμο στην πένα
μετά “μπέμπα” ή μερσεντέ βάλαμε στο μάτι
την «Βουγιουκλάκη»-βαμμένη ξανθιά να πάμε στο κρεβάτι
και στο χωριό σύντομα να κάνουμε «κομμάτι»

Διορισμένοι, σίγουροι, δίωρη εργασία
Δημόσιοι υπάλληλοι, οι πιο καλοί στις ΔΕΚΟ
ΔΕΗ, ΟΤΕ,ΕΥΔΑΠ ακόμα και στην ΕΚΟ

(5 ψήφους ο διορισμός να φέρετε στο πιάτο)
δύο κόμματα αλληλο-αναδείχθηκαν πάνω στην εξουσία
αλληλο-διορίζοντας χωριάτες που΄ χαν πλάτες,
καρέκλες σε διάδρομους δείχνει η φωτογραφία
οι ηττημένοι, κι αυτοί αργόμισθοι, μπαίνουν στα ψυγεία
η νομή του θησαυρού αυτή είναι η ουσία

Αποβιομηχάνιση και υπερ-προβληματικές
εμπόριο οι έλληνες λέν’ οι στατιστικές
το έλλειμμα μεγάλωσε φταινε οι εισαγωγές.

Η οικοδομή- η οικοδομή :τούβλα και βιτρίνα
μας έσωσε προς το παρόν αυτή η “λοκομοτίβα”
Μετά το τείχος το ΄89 ήρθαν κι οι Ρωσίδες
και εξωτικές ημι-καλλονές από άλλες πατρίδες
μ΄αυτές ανανεώθηακν αγρότες και τσομπάνοι
μ΄επιδοτήσεις άφθονες μήπως τις ξαναείδες ;
(τα ΕΟΚικά μας τα λεφτά ή τα θηλυκά ;)

Τους Αλβανούς τους βάλαμε πρώτα οι Αρβανίτες,
κι ύστερα οι Πόντιοι, Βλάχοι και Μωραϊτες
στην ύπαιθρο και στα γιαπιά, γίναμε αφεντικά
στο εργοτάξιο μόνο ο εργοδηγός μιλούσε ελληνικά
Βορειοηπειρώτης ήτανε, θέματα εθνικά
FYROM, Σκόπια τσακωμοί–συλλαλητήρια
Πλήθος σαλονικιό χριστιανο-σταυροφόρο
αφού… έλληνας ήταν ο Γκλιγκόρωφ
Αφρονες εμείς … οι μόνοι εχθροί της χώρας

Σπίτι με πεύκα είχαμε Πεντέλη- θέα πιάτο
ψηλός πληθωρισμός- δάνειο βαρβάτο
η κόρη μας στα 12 και ο γιος μας μόλις έξη
το επιτόκιο έπεσε γύρω στο ‘96

Ανέτοιμοι, οι μόνοι έξυπνοι της Γηραιάς Ηπείρου
δουλέψαμε τους κοινοτικούς : λογιστικά τερτίπια
εισήλθαμε λάθρα μες της ΟΝΕ τα σπίτια
Παγκοσμιοποίηση : ξεπούλημα των πάντων
νέα δανεικά : μικροπαροχές και πληρωμή των τόκων

Κι ύστερα νέο δάνειο πήραμε στεγαστικό
το σπίτι του χωριού πατρικό ή εξοχικό
και τα παιδιά δεν πέτυχαν – γαμώ το- στην Αθήνα
μας βγήκε η πίστη τέσσερα σπίτια να διατηρούμε :
σπίτι, εξοχικό, δυό των παιδιών, δεν το μπορούμε
κι αφού τελειώσουν θα’ χουνε καμία τύχη
η ανεργία θέριεψε, τι είναι αυτοί οι ήχοι;
Kλητήρας θυροκόλλησε τον πλειστηριασμό
να χέσω φιλελεύθερους και τον “σοσιαλισμό”

……………..
Όπως το καταλάβατε έχουμε φαλιρίσει
Δεύτερη δουλειά έπιασα, δεν φτάνει αυτή η λύση
Τρίτον να κάνω τη “δουλειά” σε ευρωπαίες γραίες-
μόνιμοι κάτοικοι Αττικής(” επιστροφή στην φύση”)
……………………………………………………………………………………….
Το βράδυ σκέφτομαι στην Ιγκριντ να την πέσω
καλά κρατιέται η γριά αλλά πολύ τσιγκούνα
αν δεν με πληρώσει σίγουρα πουλάω και την γούνα.
Να στείλω, λέω, τον μικρό καθήκοντα ν΄ αναλάβει
Μήπως καψουρευτεί η γριά κι’ αυτός το χρήμα λάβει;

Κι να αυτή η ηλίθια δεν μου… τον προσλάβει
Πηγαίνω παρευθύς στην Mary την Αγγλίδα
είχανε κτήσεις υπερεθνικές ετούτοι για αιώνες
μα ζήλευαν πάντα τους δικούς μας Παρθενώνες
κι΄ αν αυτή –ωιμέ- δεν μας εκτιμήσει
τόσα προσόντα ο μικρός που του’ δωσε η φύση
(Εξ’ άλλου κι εγώ όταν ήμουν μικρός δεν ήμουν κακός)
Η άτιμη τον άνδρα της πάσαρε στον μικρό
Εμείς τοιούτοι δεν είμαστε με το παραμικρό
……………………………………………….
Απλήρωτος δοκίμασα επίσης μια γραία Σουηδέζα
πιο ελευθερωμένη από την παλιο-Εγγλέζα.

“Πάντως (θα ‘πρεπε) να μας θελήσει μία από τις τρείς
κι είναι η συνειδησή μου ήσυχη για το αψήφιστο της εκλογής”

Βλάπτουν κι οι τρείς τους την Ελλάδα , την Ευρώπη.

“Αλλά κατεστραμμένος άνθρωπος , τι φταιω εγώ .”
Από κάπου ζητώ ο ταλαίπωρος να κρατηθώ.

Ας φρόντιζα να μην ψήφιζα αλληλοδιαδόχως :
Εθνάρχη και Ανδρέα, τον Κρητικό ή τον κοντό
(και δυό φορες τον ανηψιό)

Ολοι τους έβλαψαν και βλάψαμε εξίσου την Ελλάδα.

Για την αντιγραφη Αφωτιστος Φιλελλην

του Βασίλη Παπαγεωργίου απο Πολιτική Γελοιογραφία