Όταν η ΔΗΜ.ΑΡ συναντά τον άγιο Φωτόπουλο τότε βγαίνει η ανακοίνωση:
Πολιτική Γελιογραφία του Ηλία Μακρή 25/4/11
Με το προεδρείο της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ συναντήθηκε σήμερα ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτης Κουβέλης, συνοδευόμενος από τον γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος Σπύρο Λυκούδη και τον υπεύθυνο για την οικονομική πολιτική της ΔΗΜ.ΑΡ, Δημήτρη Χατζησωκράτη. Αμέσως μετά τη συνάντηση ο Φ. Κουβέλης έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Η ΔΗΜΑΡ υποστηρίζει, διεκδικεί και αγωνίζεται να παραμείνει δυναμική και κυρίαρχη η παρουσία του ελληνικού δημοσίου στη ΔΕΗ. Η ΔΕΗ πρέπει περαιτέρω να αναπτυχθεί και η περαιτέρω δυναμική ανάπτυξή της αφορά πρωτίστως τον ελληνικό λαό, αφορά την κοινωνία, αφορά τη χώρα συνολικότερα, διότι το ενεργειακό μέγεθος κυριαρχεί μέσα στη γενικότερη κοινωνικοπολιτική ζωή.
Σε ότι αφορά την ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ είχα τη δυνατότητα να πω στον πρόεδρο και στους εκπροσώπους της, ότι ιδιαίτερα σε αυτές τις στιγμές, αναφορικά με τη συμπεριφορά του συνδικάτου, θα πρέπει να δίδονται σαφείς και πειστικές απαντήσεις σε όλα εκείνα για τα οποία θέλουν να κρίνουν και να αξιολογούν την ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ».
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ 6/5/2011 Προσωπικά έχω να πω τα ακόλουθα :
Φίλες και φίλοι,
Πολλοί από εμάς προσπαθήσαμε να κάνουμε «το άλλο κόμμα, της άλλης αριστεράς, στην υπηρεσία της ελληνικής κοινωνίας» και προς τούτο συμμετείχαμε στη δημιουργία της ΔΗΜ.ΑΡ.
Δεν μπορέσαμε όμως να την ξεκολλήσουμε από την θλιβερή πεπατημένη της μεταπολιτευτικής αριστεράς. Οι ρίζες της, ακόμη και της ευρωκομμουνιστικής αναθεώρησης – ανανέωσης, είναι βαθύτερες, απ΄όσο τουλάχιστον εγώ ήλπιζα.
Ο καταναγκασμός της επανάληψης ανυπέρβλητο εμπόδιο για μια διαφορετική πορεία. Η μεταπολιτευτική πορεία της λεγόμενης ελληνικής ευρωπαϊκής ανανεωτικής αριστεράς, είναι πλέον οφθαλμοφανές ότι, ήταν και δυστυχώς είναι αυτιστική και με χρόνιες αξεπέραστες αγκυλώσεις.
Η φωνή του ορθολογισμού, της πραγματικότητας, της επαναστατικής αλήθειας, του οράματος μιας άλλης Ελλάδας, φαίνεται ότι δεν κατόρθωσε να κυριαρχήσει στην Αγίου Κωνσταντίνου.
Η γνωστή παλαιοκομματική φρασεολογία, η νοοτροπία της μεταπολίτευσης και το άγχος του να μην διαταραχθούν οι γνωστές «φιλεργατικές» ισορροπίες για να συνεχίζουν να ελπίζουν κάποιοι τουλάχιστον στην βουλευτική παρουσία λειτουργούν ως παρωπίδες και περιορίζουν την δυνατότητα ολοκληρωμένης αντίληψης της σημερινής τραγικής πραγματικότητας.
Τα αυγά τσούγκρισαν στο συνέδριο αλλά δεν έσπασαν… και η ομελέτα που σερβίρει το «μαγαζί» είναι της παλιάς σχολής του ‘70-’80, με το άρωμα του ξαναζεσταμένου παλαιοκομματισμού και της επαγγελματικής επιβίωσης της ομάδας «μία από τα ίδια», με την παλιά δοκιμασμένη συνταγή του «στρογγυλέματος».
Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα για να δημιουργηθεί ο πολιτικός φορέας της σύγχρονης ελληνικής αριστεράς.
Δυστυχώς το «άλλο κόμμα της άλλης αριστεράς» είναι ακόμα ζητούμενο…
Παναγιώτης Κουτσοπίνης 7/5/2011
Υ.Γ. Όπως λέει και ο φίλος Λεωνίδας Καστανάς (leo) στο απόφθεγμα των ημερών: "Όσο αναζητάμε το μέλλον της ανανεωτικής αριστεράς, τόσο καταλήγουμε στο παρελθόν της." http://mhmadas.blogspot.com/2011/05/blog-post_9894.html?showComment=1304759047914#c6496215585447179691. 
