…Το Δημόσιο Σύστημα Υγείας απέτυχε να προστατεύσει, να νοσηλεύσει και να θεραπεύσει τους πολίτες ως έπρεπε, επειδή ακριβώς δεν λειτούργησε ως δημόσιος χώρος, αλλά πρωτίστως και δυστυχώς ως χώρος εξασφάλισης των συμφερόντων μιας σημαντικής μερίδας των εργαζομένων σ’ αυτόν. Στην Ελλάδα απέτυχε το συγκεκριμένο Δημόσιο Σύστημα Υγείας, όπως δομήθηκε και λειτούργησε τα τελευταία 30 χρόνια…
Συνέντευξη του Ηλία Μόσιαλου, προέδρου της «επιτροπή Σοφών» για την Υγεία, στον Δημήτρη Καραγιώργο, για την εφημερίδα Έθνος.(από αναδημοσίευση Πολιτική Επιθεώρηση 10/2/11)
Είναι βέβαιο ότι οι δαπάνες για την Υγεία στην χώρα, ανά κεφαλή, είναι από τις υψηλότερες στην Ευρώπη ενώ το επίπεδο ποιότητας των υπηρεσιών είναι από τα χαμηλότερα.
Μια σύγχρονη αδέσμευτη και προοδευτική πολιτική ελίτ πρέπει να επιδιώκει και να διεκδικεί τον εκ βάθρων ανασχεδιασμό και τη ριζική ανασυγκρότηση-αναδιοργάνωση του Δημοσίου Συστήματος Υγείας της χώρας με έμφαση στη μέτρηση της ποιότητας και αποτελεσματικότητας των υπηρεσιών.
Βασική και απαράβατη αρχή του Δημοσίου Συστήματος Υγείας, την οποία πρέπει να επιδιώκει η πολιτική ηγεσία, οφείλει να είναι η ίση και ανεμπόδιστη πρόσβαση για όλους τους κατοίκους της χώρας, με γνώμονα την κοινωνική ισότητα και σύμφωνα με τις συνταγματικές, ευρωπαϊκές και διεθνείς επιταγές οι οποίες δεσμεύουν την χώρα.
Η γεωγραφική κατανομή όλων των μονάδων υγείας πρέπει να είναι τέτοια, ώστε να είναι εύκολη και προσιτή η πρόσβαση στους πολίτες-χρήστες.
Σχεδιασμός και Χρηματοδότηση
Ο ανασχεδιασμός και η ανακατανομή των πόρων για την Υγεία, σύμφωνα με την πληθυσμιακή κατανομή των κατοίκων, σε επίπεδο διοικητικής περιφέρειας (Καλλικράτης) αποτελεί κυρίαρχη αναγκαιότητα για την δημιουργία ενός σύγχρονου και δημοκρατικού Δημοσίου Συστήματος Υγείας στην υπηρεσία του πολίτη. .