Η δική μας Δημοκρατική Αριστερά θα έχει λόγο ύπαρξης και
μέλλον μόνον αν κατορθώσει να ξεφύγει από τα πλαίσια της παλαιοκομματικής
συγκρότησης και λειτουργίας στα οποία παγιδεύτηκε από την ίδρυσή της
αναπαράγοντας όλη την παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος.
Εγκλωβισμένη στα καθιερωμένα πρότυπα λειτουργίας ελληνικού
κόμματος παλαιάς κοπής και με πυρήνα την γνωστή ηγετική ομάδα, έφερε το γνωστό
αποτέλεσμα της κοινωνικοπολιτικής απαξίωσης του πολιτικού οργανισμού ΔΗΜΑΡ αλλά
δυστυχώς και πολλών εκ των στελεχών της.
Η καθαρόαιμη «επαγγελματική»
κομμουνιστικογενής ανανεωτική αριστερά απέτυχε παταγωδώς.
Την πρώτη φορά απέτυχε να κυριαρχήσει στον ενδοκομμουνιστικό
χώρο στην προσπάθεια ανανέωσης της κομμουνιστικής ιδεολογικοπολιτικής πρότασης
για την ελληνική κοινωνία και ηττήθηκε
από την δογματική αναχρονιστική πρόταση του ΚΚΕ.
Παρενέργεια και παράπλευρη απώλεια εκείνης της περιόδου ο
τορπιλισμός και η διάλυση από τα ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ εσωτ. της ΕΔΑ, η οποία εξελικτικά θα μπορούσε να
μορφοποιηθεί σε έναν υγιή γνήσιο σοσιαλιστικό φορέα που είχε ανάγκη η χώρα στην
μεταπολίτευση. Δεν θα υπήρχε έτσι το «πολιτικό κενό» μιας αριστερής μη
κομμουνιστικής πρότασης και το οποίο ήρθε και κάλυψε το ιδεολογικοπολιτικά
παράλογο ΠΑΣΟΚ που ποικιλοτρόπως κακοποίησε τις σοσιαλιστικές ιδές και
ταλαιπώρησε την χώρα με τις γνωστές συνέπειες.
Η χώρα το πλήρωσε αυτό και το πληρώνει μέχρι σήμερα.
Την δεύτερη φορά απέτυχε με την κυριαρχία του μηχανισμού που
πήρε «προίκα» η Δημοκρατική Αριστερά στην δημιουργία της από τον
Συνασπισμό/ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν στην ουσία η ιστορική μετεξέλιξη των στελεχών του ΚΚΕ
εσωτερικού με την επωνυμία «ανανεωτική πτέρυγα», μηχανισμός που λειτούργησε
περιχαρακωμένος και συγκεντρωτικά, με συντεχνιακής μορφής διοίκηση και
προσωποκεντρικό μοντέλο διαχείρισης της πολιτικής παρουσίας του κόμματος.
Ο συνδυασμός παλαιοκομματικής, στην ουσία νεοκομμουνιστικής,
μεθοδολογίας με στοιχεία νεποτισμού για τους «γνωστούς δοκιμασμένους από τα
παλιά» και η ανεπάρκεια του ηγετικού πυρήνα να παράγει ρηξικέλευθη πολιτική
παρουσία και ουσιαστικά με έλλειμα δημοκρατικής εσωκομματικής λειτουργίας, είχε
το θλιβερό αποτέλεσμα να διολισθήσει η
ΔΗΜ.ΑΡ. εκτός των ιδρυτικών της διακηρύξεων και να γίνει ένα κόμμα όχημα πολιτικής επιβίωσης και κοινωνικής ανέλιξης
μιας μικρής ομάδας παλαιών και νεότευκτων
επαγγελματιών της πολιτικής και σε μια πρόδηλη δυσαρμονία με την
κοινωνία. Ένα κόμμα εν πολλοίς
ενασχολούμενο με την εξισορρόπηση των αντιθέτου κατευθύνσεων πολιτικών σχεδίων
και στοχεύσεων των στελεχών της «μόνιμης ηγετικής ομάδας» αλλά και των
«εποχούμενων αξιωματούχων» του κόμματος.
Κόμμα με έλλειμα παραγωγής πολιτικής στρατηγικής και πολιτικών
προτάσεων. Περισσότερο ένας μηχανισμός σχολιαστών και πολλές φορές «κυνηγών
δημοσιότητας» και «αυλικών» πολιτικής καριέρας.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ???
Τα μέλη του κόμματος που παρ ελπίδα δεν έχουν εντελώς
απογοητευθεί από την μέχρι σήμερα πεντάχρονη πορεία της Δημοκρατικής Αριστεράς
και πιστεύουν ακόμη στην αναγκαιότητα της ύπαρξης ενός σύγχρονου πολιτικού
κόμματος της σοσιαλιστικής αριστεράς στη χώρα, καλούνται στο 4ο συνέδριο να αποφασίσουν
για την ριζική αλλαγή και επανασύσταση του κόμματος στο πλαίσιο εκσυγχρονισμού
των ιδρυτικών της ΔΗΜ.ΑΡ. διακηρύξεων και την ουσιαστική αλλαγή της δομής και
της λειτουργίας του.
Στόχος η δημιουργία του κόμματος της ελληνικής σοσιαλιστικής
και συνεχώς ανανεούμενης αριστεράς, για τον
μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας σε σοσιαλιστική κατεύθυνση με
ουσιαστικά συμμετοχικές και δημοκρατικές διαδικασίες.
Στόχος μια σύγχρονη, συνεχώς εξελισσόμενη, σοσιαλιστική
πολιτική πρόταση που θα έχει στόχο την κοινωνία της κυριαρχίας των πολιτών και
όχι την διαχείριση του καπιταλιστικού μοντέλου σε σοσιαλδημοκρατικά πρότυπα, τα
οποία απέδειξαν την ανεπάρκειά τους όπως
και αυτά του «κομμουνιστικού» μοντέλου της πάλαι ποτέ «σοβιετίας» και των
δορυφόρων της.
Οι προσβλέποντες και πλειστάκις διακηρύσσοντες τον θαυμασμό
τους στην σοσιαλδημοκρατία και τα επιτεύγματά της, που αναμφισβήτητα έγιναν σε
παρελθόντα και μη επαναλαμβανόμενο «παράθυρο ιστορικής ευκαιρίας»,
αποκρύπτοντας συνειδητά ή εξ αγνοίας την σταδιακή αποσάθρωση του μοντέλου και
της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης του καπιταλισμού, ας αφήσουν την Δημοκρατική
Αριστερά να χαράξει μια άλλη πορεία και ας τολμήσουν να ακολουθήσουν τους
νεόκοπους σοσιαλδημοκράτες, ανανήψαντες παλαιονεοκομμουνιστές και τους πολύγραφους «διαφωτιστές» των
γνωστών κύκλων και των κατασκευαστικοεκδοτικών συγκροτημάτων που με
«αναπαλαιωμένα υλικά» έχουν ετοιμάσει την δημιουργία του ελληνικού
σοσιαλδημοκρατικού κόμματος.
Μια νέα πορεία με ιδεολογικοπολιτική συναίνεση και
καθαρότητα, για τον δημοκρατικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας προς μία
συμμετοχική, σύγχρονα εξελισσόμενη και
συνεχώς ανανεούμενη σοσιαλιστική κατεύθυνση είναι ο μοναδικός δρόμος για αυτούς
που δεν είδαν ποτέ την ΔΗΜΑΡ ως προσωρινή και μεταβατική ευκαιρία για τα
«μεγάλα σαλόνια» της λεγόμενης κυβερνητικής «ευρείας δημοκρατικής
κεντροαριστερής παράταξης» και για «μια θέση στον ήλιο».
Παναγιώτης Κουτσοπίνης
Χειρουργός Γυναικολόγος
Συνιδρυτής της Δημοκρατικής Αριστεράς
Υ.Γ. Το
«όλοι μαζί σ΄ένα κόμμα» δεν ταιριάζει σ΄αυτούς που δεν έχουν την ικανότητα του
πολιτικού χαμαιλεοντισμού και της άμβλυνσης των θεμελιωδών ιδεολογικοπολιτικών
διαφορών, αξιών και αρχών …
Αλλιώς
κινδυνεύουν να τους πάρει το «Ποτάμι»…και δεν ξέρουν να κολυμπούν σε τέτοια
νερά…
